Na jaren weer eens goede sex

Luister?

De avondlucht was zwaar van de warmte, en het open raam liet slechts een trage zucht van verkoeling binnen. In het schemerdonker van de slaapkamer stond Eva voor hem, haar jurk langs haar schouders gegleden, haar huid licht glanzend van de hitte en verwachting. Willem, zittend op de rand van het bed, keek haar aan met een blik waarin bewondering en verlangen samenvloeiden. Zijn handen trilden licht toen hij haar naar zich toe trok, zijn lippen vonden haar onderbuik, haar heup, de lijn van haar dij — een verkenning met een devotie die haar adem deed stokken.

Ze had prachtige borsten met heerlijk inmiddels harde tepels. Willem zoog aan haar hare tepels en Anja kreunde ervan. Ondertussen zocht zijn hand haar natte kutje en hij streelde met zijn vingers door haar kutlipjes. Ze duwde hem zacht achterover, haar knieën aan weerszijden van zijn benen, haar handen stevig op zijn borst. Haar haar viel losjes over haar gezicht terwijl ze hem aankeek — niet plagerig, maar oprecht: dit is wat ze wilde, wat ze koos. Toen hun lichamen elkaar raakten, was het niet gehaast of wild, maar geladen met een traag, brandend vuur. Elk contact bracht een golf van warmte — huid op huid, zacht en nat, ritmisch, dieper — en met elk moment groeide de spanning tussen hen. Anja maakte zijn pik keihard en nam hem in haar mond en pijpte hem zo geweldig. Wat was dat lang geleden. Willem voelde dat hij bijna kwam maar wild edat nog niet dus bevrijde zijn harde pik uit Anja’s mond en liet haar op bed liggen. Hij kwam boven haar en speelde met zijn lul door haar drijfnatte kutlipjes. Plotseling stootte hij door. Anja riep “Jaaaaa, neuk me schat, hier heb ik zo lang op gewacht. Neuk me hard en diep Willem.

Ze kreunde zijn naam tegen zijn hals, haar nagels lichtjes in zijn rug. Hij ademde zwaar, zijn handen op haar onderrug, begeleidend, vasthoudend, als een man die alles voelt wat hij dacht voorgoed verloren te hebben. Ze bewogen samen in stilte, op het ritme van hun ademhaling en hartslagen, alsof de wereld buiten even ophield te bestaan. Geen woorden waren nodig, alleen de taal van hun lichamen — eerlijk, verlangend, verbonden. Toen het hoogtepunt kwam, fluisterde Eva iets in zijn oor — een zachte vloek, een adem van loslaten — en hij voelde haar trillen in zijn armen. Kort daarna liet hij zichzelf gaan, zijn gezicht tegen haar hals, zijn handen stevig rond haar lichaam geslagen, alsof hij haar nooit meer wilde loslaten. Daarna lagen ze in elkaars armen, zwetend, uitgeput, maar vol. Ze keken elkaar aan, geen schaamte, geen spijt. Alleen tederheid. “Ik wist niet dat ik dit nog in me had,” zei Willem zacht. Anja glimlachte lui, streelde met haar vinger over zijn borst. “Liefde heeft geen houdbaarheidsdatum.” En zo sliepen ze die nacht, dicht tegen elkaar aan, naakt, maar niet alleen — hun lichamen nog warm van verlangen, hun harten kalm van iets wat veel dieper ging.