Op herhaling

Luister?

De regen tikte zacht tegen de ruiten van het café toen Wim haar zag. Claudia. Ze was geen meisje meer, geen studente met een rugzak en een slordige knot. Ze straalde nu iets uit wat hem meteen raakte: vrouwelijkheid, ervaring, zelfverzekerdheid. Haar heupen bewogen nog steeds met die lichte overdrijving die hem vroeger gek maakte. Ze liep op hem af met een kleine glimlach. “Wim,” zei ze, haar stem warm en diep. “Claudia,” antwoordde hij. “Dat is heel lang geleden dat wij elkaar gezien hebben” Samen overdag studeren aan de UVA en ’s avonds elkaars lijf verkennen, dacht Wim en bij de herinnering begon het in zijn broek al wat te knellen.

“Zullen we even wat drinken” stelde Claudia voor. “Ja, leuk” zie Wim. Eén cappuccino werd een glas wijn. Eén glas werd twee. Ouwe koeien werden uit de sloot gehaald, gelachen werd er veel, maar onder de tafel speelden hun voeten een ander spel. Een subtiele aanraking. Een knielichte druk. Een vonk. Al snel bleken beiden gescheiden en beiden zonder relatie.

“Ik ben niet op zoek,” zei Claudia op een gegeven moment, haar ogen halfgesloten, haar lippen nat van de wijn. “Ik ook niet,” antwoordde Wim. En zo stonden ze twintig minuten later in haar appartement, zonder gêne, zonder gedoe, met natte jassen die op de grond vielen en vingers die knopen openden alsof ze daartoe gemaakt waren.

Ze duwde hem tegen de muur en beet zacht in zijn lip. Haar handen gleden onder zijn shirt, over zijn buik, omhoog naar zijn borst, haar nagels lichtjes schurend over zijn huid. “Je bent sterker geworden,” fluisterde ze, terwijl ze haar heupen tegen hem duwde, zijn opwinding voelend door de stof van zijn broek.

Wim greep haar bij haar heupen, trok haar dichterbij, en zijn mond vond haar hals, haar sleutelbeen, de bovenkant van haar borsten. Haar adem versnelde, haar rug kromde zich onder zijn aanraking. Ze trok haar blouse open, knoop voor knoop, langzaam, uitdagend, tot haar borsten vrijkwamen, alleen bedekt door kant dat hij met zijn tanden naar beneden trok.

Ze kreunde zacht toen zijn tong haar tepel raakte, nat, warm, cirkelend. Haar handen waren ongeduldig nu—ze opende zijn broek, duwde hem achterover op de bank en ging over hem heen zitten, haar rokje nog aan, haar slip inmiddels verdwenen. Hij voelde haar warmte, haar natheid tegen zijn huid, toen ze hem langzaam in zich liet glijden. Hun ogen bleven op elkaar gericht, geen schaamte, alleen pure, rauwe lust. Ze bewoog langzaam, genietend van elke seconde, elk contact.Hij gromde haar naam toen hij haar borsten vasthield, zijn duimen spelend met haar tepels terwijl ze haar ritme versnelde. Claudia plaatste haar handen op zijn borst en bewoog zich krachtig, diep, elke stoot gevuld met herinnering en verlangen. De spanning groeide tussen hen, onvermijdelijk, onhoudbaar. Haar adem stokte, haar hoofd viel achterover. Ze kwam met een gesmoorde kreun, haar hele lichaam trillend. En toen volgde hij, diep in haar en met een rauwe fluistering van haar naam op zijn lippen spoot hij zijn zaad diep bij Claudia naar binnen.

Ze lagen naakt op de bank, de kamer gevuld met warmte en ademhaling. “Alleen vanavond, hè?” zei Wim zijn hand glijdend over haar dij. Claudia glimlachte loom, draaide zich naar hem toe. “Tot de volgende keer, bedoel je?” “Ja graag’ antwoorde Wim en met een brede glimlach “Morgen”.