Museumnacht

Luister?

Gerard liep langzaam door de zalen van het Stedelijk Museum. Hij hield van de stilte tussen de werken, de zindering van kunst die meer suggereerde dan toonde. Een groot doek trok zijn aandacht, kronkelende lijnen in warme tinten, als lichamen gevangen in verf. “Alsof je betrapt wordt op iets intiems,” klonk het naast hem. Hij draaide zijn hoofd en keek in de ogen van een vrouw met roodbruin haar, net iets ouder dan dertig, met een open blik en volle lippen die in een halve glimlach krulden. “Mathilde,” zei ze, en stak haar hand uit.
“Gerard,” antwoordde hij, haar hand iets langer vasthoudend dan nodig.

Ze liepen samen verder, in een vanzelfsprekende cadans. Hun gesprekken werden persoonlijker. Over kunst. Over verlangen. Over het lichaam als onderwerp en instrument. Aan het eind van de middag stelde hij een glas wijn voor. Zij keek hem strak aan. “Of een diner? Iets langer, iets… intiemer” sprak Mathilde met zwoele zachte stem.

Het restaurant was donker en warm. Hun tafeltje stond afgeschermd, hun benen raakten elkaar onder de tafel. Mathilde streelde met haar voet langs zijn enkel, zijn kuit. Toen hij haar hand aanraakte, kneep ze zacht terug. Haar ogen hielden de zijne vast, zelfs terwijl ze sprak over haar liefde voor jazz en late nachten. “Zin in nog een glas?” vroeg hij. “Alleen als het uit de minibar komt,” fluisterde ze.

De kamer in het Amstel Hotel was weelderig, met uitzicht op het water. De spanning hing in de lucht als een geladen snaar. Gerard sloot de deur achter zich. Mathilde draaide zich naar hem om, streelde met haar vingers langs zijn kraag, zijn borst.
“Ik wil dat je me langzaam uitkleedt,” zei ze. Gerard nam zijn tijd. Haar blouse viel op het tapijt, gevolgd door haar bh, haar borsten stevig, haar tepels hard van verwachting. Hij kuste haar sleutelbeen, langzaam naar beneden, terwijl haar handen zijn riem losmaakten. Ze ging op haar knieën, haar lippen raakten zijn buik. Hij voelde haar mond om zijn stijve pik sluiten, warm, gulzig, speels.

Even later tilde hij haar op en droeg haar naar het bed. Ze trok hem bovenop zich. Haar benen klemden zich om zijn heupen. Ze kreunde zacht toen hij bij haar binnendrong, langzaam eerst, dan dieper, steviger. Hun lichamen bewogen in een ritme dat hen alle tijd en ruimte deed vergeten. Mathilde nam de leiding, draaide hem op zijn rug, gleed over hem heen. Haar handen op zijn borst, haar haar wild, haar bewegingen gecontroleerd en verleidelijk. Hij greep haar heupen, voerde het tempo op. Ze gierde het uit van genot, haar nagels groeven zich in zijn huid.

Ze kwamen samen, luid, rauw en totaal. Hun lichamen natrillend in het stille hotelbed, de stad als een vage echo buiten. Ze lagen naakt naast elkaar, zwijgend, ademhalend. “Ik weet niet wat indrukwekkender was,” fluisterde Mathilde, “die installatie met spiegels of wat jij net met me deed.”Gerard glimlachte, draaide zich naar haar toe.”De nacht is nog jong.”

De kamer was stil, op het zachte zoemen van de airco na. Buiten kabbelde de Amstel, binnen lagen Gerard en Mathilde naakt op het bed, hun huid nog warm van hun eerste verkenning. Haar hand rustte op zijn borst, zijn vingers speelden gedachteloos met een lok van haar haar. “Ik heb al weken niet zo bewogen,” fluisterde ze met een grijns.
“Je bewoog prachtig,” antwoordde hij, terwijl zijn hand langzaam over haar heup gleed. Mathilde draaide zich op haar zij, haar been over hem heen, haar lippen vlak bij zijn oor. “Ik wil je opnieuw,” zei ze zacht, bijna dreigend. “Maar nu wil ik je horen.”

Gerard voelde het direct, die tweede golf van verlangen, trager en dieper. Hij trok haar bovenop zich. Deze keer was er minder haast. Zijn handen gleden over haar rug, naar haar billen, knepen, trokken haar dichter naar zich toe. Zij boog zich naar voren en liet haar tong langzaam over zijn hals glijden, tot hij zijn hoofd achterover liet vallen van genot. Ze leidde zijn hand tussen haar benen. Ze was alweer nat, haar lichaam smeekte om meer. “Kom in me,” fluisterde ze, haar stem laag, rauw. “Ik wil je voelen, diep in mij”.

Hij draaide haar op haar rug, duwde haar benen uit elkaar en keek haar even aan. “Ik wil zien hoe je komt,” zei hij. Gerard bewoog langzaam in haar, dieper bij elke stoot. Mathilde sloot haar ogen, haar lippen van haar mond geopend, haar ademhaling steeds sneller. Hij ging door, ritmisch, gefocust, doordrenkt van lust. Ze kronkelde onder hem, haar handen om zijn nek, haar lichaam gespannen als een snaar. “Harder, dieper” fluisterde ze. “Laat me trillen.” Hij gaf toe. De demping van het matras hield hun geluiden net binnen de muren. Haar benen om zijn middel, haar nagels over zijn rug, haar kreunen kort, schor, steeds hoger.

Toen het hoogtepunt kwam, duurde het eindeloos. Ze schokte tegen hem aan, greep hem vast alsof ze hem niet wilde loslaten. Hij volgde haar, diep, grommend, zijn hele lichaam pulserend in extase. Ze bleven nog lang tegen elkaar aan liggen, zwijgend, hijgend, verbonden. Buiten gleed een boot zachtjes voorbij. Mathilde glimlachte, streelde over zijn borst en zei: “Ik weet niet of dit kunst is… maar het is verdomd goed gemaakt.”

Het zachte ochtendlicht viel door de gordijnen en kleurde de hotelkamer in warme tinten goud en grijs. Buiten gleed de stad langzaam wakker, maar binnen was het nog stil.Mathilde lag half op haar buik, haar rug naakt boven de lakens, haar haar rommelig over het kussen. Gerard lag op zijn zij en keek naar haar. Haar huid had nog de geur van de nacht, haar ademhaling was langzaam, tevreden. Ze opende één oog en glimlachte loom.”Goedemorgen…” “Dat zou ik bijna niet durven zeggen,” fluisterde hij, “om dit moment niet te breken.” “Breek het maar gerust,” zei ze terwijl ze zich langzaam naar hem toe rolde, haar borst tegen zijn zij duwend, haar been over het zijne. Hij streelde haar heup, liet zijn vingers zachtjes over haar rug glijden, tot aan haar billen. “Ik wil je weer,” zei hij zacht. “Ik ben nog niet klaar met jou,” antwoordde ze, haar stem schor van slaap en verlangen.

Ze trok hem naar zich toe, hun lichamen vonden elkaar als vanzelf. Hij voelde haar warmte, haar soepelheid, haar hunkering. Haar lippen zochten de zijne, langzaam, diep. Haar hand gleed naar beneden, vond snel zijn harde lid, gretig, wakker, net als zij. Zonder woorden rolde hij bovenop haar. Ze hielp zijn stijve lul haar natte grot binnen en zuchtte diep toen hun lichamen weer samensmolten. De ochtendliefde was anders dan de nacht ervoor: langzamer, intenser, bijna teder maar met onderhuidse honger. Ze bewoog haar bekken ritmisch onder hem, haar handen stevig in zijn haren, haar mond op zijn hals. Hij ademde zwaar, hield zijn ogen open om haar blik vast te houden. “Blijf in me,” fluisterde ze. “Laat me de ochtend voelen.” Zijn bewegingen werden dieper, gelijkmatiger.

Toen ze samen kwamen, was het als een diepe, golvende zucht door hun beider lichamen. Niet wild, maar totaal. Alsof de nacht zich zachtjes had omgedraaid en was overgegaan in iets nieuws, iets dat bleef. Gerard kuste haar voorhoofd, bleef nog even in haar liggen.
“Ontbijt?” fluisterde hij. “Straks,” zei ze, “als ik weer kan lopen.”