Een Onverwachte Ontmoeting in de Parkeergarage

Luister?

De schemerige parkeergarage van het stadscentrum was stil, op het zachte gebrom van een enkele motor na. Erik, een lange man van begin dertig met een scherpe kaaklijn en een casual zelfvertrouwen, leunde tegen zijn zwarte sedan. Hij scrolde afwezig op zijn telefoon, wachtend tot zijn afspraak zou verschijnen. Het was laat in de middag, en de garage was vrijwel verlaten, wat de sfeer iets unheimisch gaf.

Plots klonk er een scherp piepen van banden, gevolgd door een lichte bonk. Erik schrok op en zag een zilveren cabriolet slordig tot stilstand komen, de bumper nét tegen de achterkant van zijn auto. Een kleine kras glansde in het zwakke licht van de tl-buizen. Voor hij iets kon zeggen, zwaaide het portier van de cabriolet open en stapte een vrouw uit. Ze was adembenemend. Lang, golvend donker haar viel over haar schouders, en haar strakke rode jurk accentueerde elke ronding van haar lichaam. Haar ogen, groot en smaragdgroen, keken hem aan met een mengeling van schrik en zelfverzekerdheid.
Een ware schoonheid liep naar zijn auto. Haar uitstraling was onmiskenbaar magnetisch.
“Sorry!” riep ze, terwijl ze naar de lichte schade liep. Haar hakken tikten op het beton. “Ik zat even niet op te letten. Wat stom van me.” Ze hurkte naast de bumper, haar jurk iets opkruipend langs haar dijen, en inspecteerde de kras. “Het is niet zo erg, toch?” Erik stak zijn handen in zijn zakken en glimlachte scheef. “Niet zo erg, maar mijn auto is wel een beetje beledigd.”
Leony stond op, haar lippen krulden in een speelse glimlach. “Misschien kan ik het goedmaken?” Haar stem had een zwoele ondertoon, en ze deed een stap dichterbij. De lucht tussen hen leek plots geladen, als de stilte voor een onweersbui.
“Hoe zou je dat willen doen”, zei Erik?” Leony schonk hem haar meest aantrekkelijke glimlach die ze in huis had. “Geen gedoe met verzekeringen, gewoon… op een natuurlijke manier.” Erik trok een wenkbrauw op, zijn hartslag versnelde. “Natuurlijke manier, huh? Wat bedoel je precies?” Ze lachte zacht, haar ogen glinsterend met een ondeugende vonk. “Kom mee naar mijn auto, dan laat ik het je zien.”

Zonder op zijn antwoord te wachten, draaide ze zich om en liep naar haar cabriolet, haar heupen wiegend op een manier die hem bijna hypnotiseerde. Erik aarzelde een fractie van een seconde, maar de nieuwsgierigheid – en iets anders, iets primairs – trok hem mee. In de auto rook het naar leer en een vleugje van haar parfum, een warme, kruidige geur die zijn zintuigen prikkelde. Leony leunde naar hem toe, haar hand rustte licht op zijn dij. “Ik denk dat we dit snel kunnen oplossen,” fluisterde ze, haar lippen gevaarlijk dicht bij de zijne. Haar vingers gleden langzaam omhoog, en Erik voelde de hitte door zijn lichaam schieten. “Je bent wel direct,” mompelde hij, zijn stem iets heser dan normaal.
“Ik hou niet van tijdverspilling,” antwoordde ze, terwijl haar hand zijn shirt iets optilde, haar nagels zachtjes over zijn huid schrapend.

De kleine ruimte van de auto leek te krimpen, de wereld buiten vervaagde. Haar lippen vonden de zijne, eerst aarzelend, maar al snel dwingend, hongerig. Erik voelde zijn zelfbeheersing wegglippen toen haar handen zijn riem vonden.
De parkeergarage, met zijn kille beton en zwakke verlichting, leek ineens de meest intieme plek ter wereld. De spanning van het moment, de onverwachte botsing die tot dit leidde, maakte alles intenser. Leony’s jurk gleed van haar schouder, en Erik’s handen vonden de zachte rondingen van haar lichaam. Hun ademhaling versnelde.
“Misschien,” hijgde Leony tussen kussen door, “is deze botsing het beste wat ons vandaag is overkomen.” Erik grijnsde, zijn handen stevig om haar middel. “Misschien wel, zullen we hapje gaan eten om deze bijzondere kennismaking te vieren”? “Goed plan” zei Leony en startte haar cabrio en reed naar een geweldig hotel/restaurant twee dorpen verder. Na een intiem diner waarbij de toespelingen steeds duidelijker werden waar ze beiden op uit waren liepen ze het restaurant uit direct naar de hotelbalie en boekten een suite.

De avondlucht was zwaar van de warmte, en het open raam van de suite liet slechts een trage zucht van verkoeling binnen. In het schemerdonker van de slaapkamer stond Leony voor hem, haar jurk langs haar schouders gegleden, haar huid licht glanzend van de hitte en verwachting. Erik, zittend op de rand van het bed, keek haar aan met een blik waarin bewondering en verlangen samenvloeiden. Zijn handen trilden licht toen hij haar naar zich toe trok, zijn lippen vonden haar onderbuik, haar heup, de lijn van haar dij — een verkenning met een devotie die haar adem deed stokken.Ze had prachtige met heerlijk inmiddels harde tepels. Erik zoog aan haar hare tepels en Leony kreunde ervan. Ondertussen zocht zijn hand haar natte kutje en hij streelde met zijn vingers door haar kutlipjes.

Ze duwde hem zacht achterover, haar knieën aan weerszijden van zijn benen, haar handen stevig op zijn borst. Haar haar viel losjes over haar gezicht terwijl ze hem aankeek — niet plagerig, maar oprecht: dit is wat ze wilde, wat ze koos. Toen hun lichamen elkaar raakten, was het niet gehaast of wild, maar geladen met een traag, brandend vuur. Elk contact bracht een golf van warmte, huid op huid, zacht en nat, ritmisch, dieper en met elk moment groeide de spanning tussen hen. Leony maakte zijn pik keihard en nam hem in haar mond en pijpte hem zo geweldig. Wat was dat lang geleden. Erik voelde dat hij bijna kwam maar wilde dat nog niet dus bevrijde zijn harde pik uit Leony haar mond en liet haar op bed liggen. Hij kwam boven haar en speelde met zijn lul door haar drijfnatte kutlipjes.

Plotseling stootte hij door. Leony riep “Jaaaaa, neuk me schat, hier heb ik zo lang op gewacht. Neuk me hard en diep Erik”.
Ze kreunde zijn naam tegen zijn hals, haar nagels lichtjes in zijn rug. Hij ademde zwaar, zijn handen op haar onderrug, begeleidend, vasthoudend, als een man die alles voelt wat hij dacht voorgoed verloren te hebben. Ze bewogen samen in stilte, op het ritme van hun ademhaling en hartslagen, alsof de wereld even ophield te bestaan. Geen woorden waren nodig, alleen de taal van hun lichamen, eerlijk, verlangend, verbonden. Toen het hoogtepunt kwam, fluisterde Leony iets in zijn oor, een zachte vloek, een adem van loslaten en Erik voelde haar trillen in zijn armen. Kort daarna liet hij zichzelf gaan, zijn gezicht tegen haar hals, zijn handen stevig rond haar lichaam geslagen, alsof hij haar nooit meer wilde loslaten.

Daarna lagen ze in elkaars armen, zwetend, uitgeput, maar vol. Ze keken elkaar aan, geen schaamte, geen spijt. En zo sliepen ze die nacht, dicht tegen elkaar aan, naakt, maar niet alleen, hun lichamen nog warm van verlangen, hun harten kalm van iets wat veel dieper ging. De kras op Erik zijn auto was allang vergeten maar deze ontmoeting zouden ze beiden nooit vergeten.