Hoe mijn verhaal

Luister?

Ik ben Sander, 18 jaar. Ik ben net 18 geworden en heb voor mijn verjaardag van een goede vriendin een uitje naar Parijs gekregen. We wilden niet met het vliegtuig, dus gingen we met de auto. De motor zoemde zacht terwijl de avondzon over de snelweg streek. Noor hield zijn blik op de weg gericht, maar uit zijn ooghoek zag hij hoe Lotte haar voeten op het dashboard had gelegd. Haar haren dansten in het licht van de ondergaande zon, en even vergat hij bijna te schakelen. ‘Nog drie uur,’ zei ze met een glimlach. ‘Drie uur tot Parijs,’ antwoordde ik dromerig, terwijl ik uit het raam keek. ‘En dan… crêpes, wijn en de Seine.’ De rit was begonnen als een spontaan idee — twee vrienden die “gewoon even weg” wilden. Maar sinds we vertrokken waren, hing er iets in de lucht. Niet ongemakkelijk, maar geladen, alsof elke lach iets betekende, elke blik iets langer bleef hangen dan nodig was. Bij een tankstation stapten we uit. De lucht was koel, de nacht viel. Noor leunde tegen de auto terwijl ik terugkwam met twee warme chocolademelk. Onze vingers raakten elkaar kort toen ze het bekertje aannam. Ze lachte, zacht, maar haar ogen weken niet van de mijne. Weer op de snelweg speelde hij een playlist die we samen ooit hadden gemaakt. Stilte vulde de auto — geen ongemakkelijke stilte, maar die zeldzame, waarin woorden niets meer hoefden toe te voegen. Toen we eindelijk de lichten van Parijs zagen opdoemen, voelde het alsof de spanning van de hele rit samenvloeide met het fonkelen van de stad. We reden langs de Seine, ramen open, muziek zacht, nachtwind in hun haar. Noor draaide zich naar mij toe, glimlachte en zei: ‘Ik ben blij dat jij er bent, Sander.’

Ik keek terug, ogen kort op haar lippen, toen weer op de weg. ‘Ik ook,’ zei ik. En terwijl de Eiffeltoren oplichtte in de verte, voelde het alsof de hele stad even meedeinde op wat er tussen hen begon. We gingen de Eiffeltoren op en zoenden elkaar. Het hotel lag in een smalle straat, ergens tussen oude gebouwen met gietijzeren balkons en balkende scooters beneden. Vanaf ons raam hoorde ik het zachte geroezemoes van de stad — stemmen, gelach, en ergens verderop het melancholische geluid van een straatmuzikant bij de Seine. Noor stond bij het raam, half achter de gordijnen. Het licht van Parijs viel precies op haar gezicht, ving haar ogen op zo’n manier dat ik even vergat te ademen. Ik legde de autosleutels op het nachtkastje, maar bleef staan, niet goed wetend wat ik met mezelf aan moest. ‘Mooier dan op de foto’s, hè?’ zei ze, nog steeds uitkijkend over de stad. Ik glimlachte. ‘Veel mooier,’ zei ik — en ik had het niet over Parijs. Ze draaide zich langzaam om. In haar blik lag iets wat ik al dagen voelde, maar nog niet durfde te erkennen: iets zachts, maar ook spannend, alsof we allebei wisten dat er iets veranderd was, al hadden we het niet uitgesproken. Ik zette een stap naar voren. Ze lachte even, zacht, een beetje nerveus, maar ze week niet terug. Onze handen raakten elkaar — vluchtig, maar het voelde alsof de hele kamer er stil van werd. ‘Morgen… willen we de Eiffeltoren zien?’ vroeg ze. Ik keek haar aan, dichterbij dan ik ooit was geweest. ‘Laten we dat morgen beslissen,’ zei ik. We bleven zo staan, geen woorden meer nodig. Alleen het gedempte geluid van de stad onder ons, de lichten die weerspiegelden in haar ogen, en dat rustige, gezamenlijke ritme van ademhalen. De nacht voelde alsof hij speciaal voor ons begonnen was. Toen we terug naar huis gingen, bleef de spanning die er al die tijd was, zeker de spanning na onze kus. Toen we bij een tankstation stonden en daar wilden overnachten op de achterbank, zei Noor: “Ga jij vast liggen, ik haal nog even snel iets te eten.” Terwijl we op de achterbank lagen, voelde ik dat ik haar echt heel leuk vond en zei dat tegen Noor. Ze zei: “Ik dacht dat je het nooit ging zeggen,” en gaf me een lekkere zoen.

Toen we de volgende dag terugreden, zette Noor de auto langs de weg waar niemand ons zag staan. Ze zei: “Ga op de achterbank liggen,” dus ik deed dat. Ze begon me uit te kleden en begon me weer te zoenen. Uiteindelijk kleedde Noor zich uit en begon me te pijpen en zei: “Wil je me anaal nemen?” Ik zei ja en we deden dat. We zijn toen niet klaargekomen. We zijn door naar huis gegaan. Daar had ik handboeien liggen en heb Noor vastgebonden aan het bed en haar lekker gelikt. Daarna hebben we nog lekker seks gehad. We zijn wezen trouwen en hebben 2 kinderen. Eén was alweer veel te snel 18. We hebben nog steeds veel seks en we zijn ook betrapt door onze oudste. De oudste deed wel eens mee als hij thuis was.