Anne wil alleen maar neuken

Luister?

Anne zit op de rand van haar bed, de lichten gedimd, een glas rode wijn in haar hand dat ze amper heeft aangeraakt. Haar telefoon licht op in de schemering van haar slaapkamer in Amsterdam, het zachte gezoem van de stad buiten als een verre belofte. Ze scrolt door Tinder, niet met de gebruikelijke nonchalance, maar met een honger die haar vingers sneller laat swipen. “Hard geneukt worden,” mompelt ze tegen zichzelf, een grijns op haar lippen. Geen gedoe met smalltalk vanavond. Ze update haar bio: “Vanavond: geen bullshit, alleen vuur. Swipe right als je het aankunt. Locatie: hier, nu.”

De matches rollen binnen als een golf – een barista met tattoos die eruitziet alsof hij weet hoe hij een espresso én een orgasme moet zetten, een kunstenaar uit de Jordaan met ogen die beloven chaos, en dan… hem. Max, 32, met een profielfoto waarop hij halfnaakt op een motor zit, helm in de hand, die blik die zegt: “Ik bijt, maar alleen als je het vraagt.” Zijn bio: “Leef voor de nacht. En voor vrouwen die weten wat ze willen.” Perfect. Ze swipet right, en de match is er binnen seconden. “Hey, Anne,” tikt hij meteen. “Jouw bio schreeuwt avontuur. Wat als ik nu kom? Geen koffie, geen diner – direct to the point.”

Haar hart bonst, een mix van adrenaline en anticipatie. Ze bijt op haar lip, typt terug: “Kom. Deur is open. Breng condooms en honger mee.” Ze staat op, gooit haar oversized trui uit, onthult een zwarte lace set die ze vanmorgen impulsief had aangetrokken – voor situaties als deze. Ze sprayt een wolk van haar favoriete parfum, muskus en vanille, en zet een playlist aan: lowkey beats van The Weeknd, die de kamer vullen met een pulserende bass die haar huid laat tintelen.

Twintig minuten later – eeuwig lijken ze – klinkt de bel. Ze opent de deur op een kiertje, leunt tegen de post met een uitdagende glimlach. Max staat daar, donker haar warrig, een leren jas die hij uittrekt voordat hij een voet zet over de drempel. “Jij bent het echt,” zegt hij, zijn stem laag en rauw, terwijl zijn ogen over haar glijden als een streling. Geen hallo-kus, geen awkward omhelzing. Hij stapt naar voren, zijn hand vindt haar middel, trekt haar tegen zich aan. Ze voelt de hitte van zijn lichaam, de harde lijnen onder zijn shirt, en duwt de deur dicht met haar voet.

Ze struikelen naar de slaapkamer, kleren vallen als bladeren in de herfst – haar bh op de vloer, zijn broek bij de deur. Hij tilt haar op, benen om zijn heupen, en drukt haar tegen de muur. “Vertel me hoe hard,” gromt hij in haar oor, zijn tanden grazen langs haar nek. “Zo hard als je het aankunt,” hijgt ze, nagels in zijn rug. En dan is het vuur: zijn handen overal, ruw maar precies, haar kreunen mengen met het ritme van de muziek. Hij neemt haar zoals ze het wilde – intens, zonder rem, lichamen die botsen en versmelten in een zweetglanzend dansje dat de nacht in brand zet.

Uren later, als de adrenaline eb valt en ze hijgend naast elkaar liggen, lacht ze zacht. “Missie geslaagd.” Hij grijnst, trekt haar dichterbij voor een laatste, luie kus. “Tot de volgende nacht?” Ze knikt. Want Anne? Die regelt altijd wat ze wil. En vanavond was precies wat ze nodig had.