Dat is pas netwerken (2)

Luister?

De ochtendlucht filterde door de halfopen gordijnen van Valerie’s slaapkamer, een zachte grijze gloed die over hun verstrengelde lichamen viel. Het was nog vroeg, misschien zes uur, maar slaap was een luxe die ze zich niet kon permitteren. Niet na vannacht. Haar lichaam gloeide nog na van de ruwe overgave, de blauwe plekken op haar heupen, de rode striemen op haar billen, het zachte bonzen tussen haar dijen waar Harry haar had geclaimd. Ze draaide zich om, haar hand glijdend over zijn borst, voelend aan de randen van dat sixpack dat haar had verleid. Hij sliep diep, zijn ademhaling regelmatig, maar zelfs in rust straalde hij kracht uit, zijn spierballen ontspannen maar imposant onder haar vingertoppen.

Meer. Dat woord echode in haar hoofd sinds hij haar had laten komen, sinds hij zich in haar had leeggepompt en haar had vastgehouden alsof ze van hem was. Weken van eenzaam verlangen hadden plaatsgemaakt voor een honger die niet gestild was met één ronde. Nee, ze wilde hem weer, harder, dieper, tot ze niet meer kon lopen. Ze gleed lager met haar hand, over zijn buik, tot ze zijn pik vond, halfhard nog, warm en zwaar in haar palm. Ze begon te strelen, langzaam, plagend, haar duim cirkelend over de eikel waar een druppel voorvocht al parelde. Harry kreunde in zijn slaap, zijn heupen onwillekeurig stotend, en opende zijn ogen. Donker, slaperig, maar meteen alert. “Valerie,” gromde hij, zijn stem schor van de nacht. “Je bent onverzadigbaar.”

Ze glimlachte, een ondeugende, uitdagende grijns, en klom over hem heen, haar knieën aan weerszijden van zijn heupen. “Je hebt geen idee,” fluisterde ze, haar borsten schurend tegen zijn borst terwijl ze zich voorover boog, haar lippen bijtend in zijn onderlip. Hard genoeg om hem te proeven, zout en mannelijk. Hij greep haar vast, zijn handen ruw op haar kont, knedend, spreidend, zijn vingers glijdend over de gevoelige huid die hij gisteravond had gemarkeerd. “Dan neem ik wat je biedt,” zei hij, en in één beweging draaide hij haar om, pinnend onder hem, zijn gewicht drukkend, dominant. Ze hijgde, haar benen spreidend instinctief, uitnodigend.

Dit keer was het langzamer, maar niet minder intens. Hij kuste haar nek, zuigend aan de plekken die hij al had gekneusd, zijn tanden schrapend tot ze rilde. Zijn hand gleed tussen haar dijen, voelend hoe nat ze al was, glibberig van hun gemengde sappen van vannacht, vermengd met nieuwe hitte. “Zo fucking geil voor me,” mompelde hij, zijn vingers glijdend in haar, eerst één, dan twee, rekkend haar uit terwijl zijn duim haar klit vond, ruw wrijvend in cirkels die haar deden kronkelen. Ze greep de lakens vast, haar rug krommend, maar hij hield haar vast met zijn andere arm over haar borst, knijpend in een tepel tot ze piepte van pijn en genot. “Niet bewegen. Voel het.”

Ze gehoorzaamde, of probeerde het, haar heupen stotend tegen zijn hand terwijl hij haar neukte met zijn vingers, diep en gekromd, rakend dat plekje dat sterretjes liet exploderen achter haar ogen. Hij voegde een derde vinger toe, stretchend haar, voorbereidend, en ze kreunde luid, haar nagels in zijn arm gravend. “Harry… alsjeblieft…” Hij lachte laag, trok zijn hand terug en likte zijn vingers af, zijn ogen op de hare vastgepind. “Smeek me.”

“Neuk me. Hard. Maak me kapot.” De woorden rolden eruit, rauw en eerlijke wanhoop. Hij grijnsde, positioneerde zich, en stootte in één keer diep, vullend haar tot aan het randje. Ze schreeuwde, de sensatie overweldigend, de rek, de hitte, de manier waarop hij haar oprekte. Hij begon te bewegen, traag eerst, elke stoot een marteling van genot, zijn spieren spattend onder de inspanning, zweet parelend op zijn sixpack. Maar al snel versnelde hij, zijn heupen klappend tegen de hare, het bed bonkend tegen de muur. Zijn hand landde op haar dij, een scherpe klap gevolgd door een tweede op haar borst, haar tepel rood makend.

Ze sloeg terug, haar handen op zijn kont, nagels gravend, trekkend hem dieper. “Harder,” hijgde ze, en hij gehoorzaamde, tilde haar benen over zijn schouders, vouwend haar dubbel zodat hij nog dieper kon gaan, rakend plekken die ze niet eens kende. Zijn pik gleed in en uit, glibberig en luid, haar sappen druppelend op de lakens. Hij boog voorover, bijtend in haar schouder, hard genoeg om te bloeden, een zilte smaak op zijn tong, terwijl hij haar neukte als een beest, grommend haar naam. “Kom voor me, Valerie. Knijp om me heen.”

Het bouwde op, een golf van hitte die haar deed trillen, haar klit pulserend tegen zijn schaambeen bij elke stoot. Ze kwam klaar met een gil, haar wanden om hem, melkend zijn pik tot hij volgde, diep in haar spuitend, zijn lichaam schokkend boven het hare. Warm, plakkerig, vullend, hij bleef stoten door zijn orgasme heen, melkend elke druppel uit zichzelf, tot ze allebei instortten, hijgend en uitgeput.

Ze lagen daar, verstrengeld, zijn hand loom over haar buik strelend. “Meer?” vroeg hij, half lachend, half serieus, zijn lippen tegen haar oor. Ze draaide haar hoofd, kussend hem zacht, teder nu. “Altijd meer. Maar voor nu… blijf. Neem me straks nogmaals”. Buiten begon de regen te minderen, de stad ontwakend, maar in haar bed was de wereld klein, heet, en helemaal van hen. En voor het eerst voelde Valerie dat ‘meer’ niet als een leegte, maar als een belofte. Een die ze allebei zouden invullen, keer op keer.