De Elf in de werkplaats: Een nacht van stout knutselwerk

Luister?

De sneeuw viel in dikke, stille vlokken buiten de ramen van de Noordpool, maar binnen de werkplaats van de Kerstman heerste een hitte die niets met haardvuur te maken had. Jij Lisa, een stout meisje dat zich had verstopt in een grote cadeau-doos om de elfjes te bespioneren, kroop voorzichtig uit haar schuilplaats. Het was diep in de nacht, de meeste elfjes sliepen al, maar één figuur bewoog nog: een lange, slanke elf met een groen mutsje dat scheef over zijn puntoren hing. Hij stond gebogen over een werkbank, hamerend op een vreemdsoortig speeltje, een glanzend, cilindervormig ding met knopjes die zacht zoemden als hij eraan morrelde. De geur van vers hout, kruidnagel en iets muskusachtigs vulde de lucht, en Lisa haar hart bonsde als een slee over hobbelig ijs.

“Heb je een wens?” Zijn stem was een laag, wellustig gefluister, en toen Lisa opkeek, ontmoetten zijn groene ogen de hare, fonkelend als hulstblaadjes in het schijnsel van de werklampen. Hij was geen kinderlijke sprite; nee, dit was een elf met de bouw van een atleet, zijn groene tuniek strak om gespierde armen en een borst die op en neer ging met inspanning. Lisa knikte, haar keel was droog, terwijl een warme golf door haar onderbuik trok. Voordat ze een woord kon uitbrengen, had hij haar al vast, zijn behendige handen – ruw van het timmerwerk, maar verrassend zacht – om haar middel grijpend. Met één soepele beweging tilde hij haar op de werkbank, het hout koel en splintervrij onder haar billen, en schoof Lisa haar rok omhoog tot haar dijen blootlagen in de koude lucht.

“Je bent stout geweest,” mompelde hij, zijn adem heet tegen haar oor, terwijl zijn vingers over de rand van haar slipje streken. “Insluiper in mijn domein. Maar stoute meisjes verdienen… beloningen.” Zijn groene ogen dwaalden omlaag, naar waar Lisa haar slipje al vochtig begon te glanzen, en hij grijnsde – een scheve, ondeugende grijns die haar deed blozen. Langzaam, plagend, haakte hij zijn vingers in de stof en trok het omlaag, blootstellend hoe nat ze al was, hoe haar lippen gezwollen en uitnodigend pulseerden in het lamplicht. Lisa hapte naar adem toen zijn duim over haar klit cirkelde – licht eerst, als een penseelstreek op hout, dan harder, knedend met de precisie van een meester-knutselaar. “Zo glad als gepolijst esdoorn,” gromde hij, terwijl hij een vinger in haar liet glijden, dan twee, krommend om die gevoelige plek diep van binnen te raken. Lisa kronkelde als een vers gevangen hert, haar handen klauwend in de rand van de bank, terwijl hij haar uitrekte, haar sappen druppelend over zijn pols.

Hij boog voorover, zijn mutsje strijkend tegen haar dij, en verving zijn vingers door zijn tong – plat en gulzig likkend over Lisa haar natte klit, zuigend als op een rijpe bes. “Smaakt naar winterbessen,” hijgde hij tussen de halen door, zijn puntoren wiebelend van inspanning. Lisa greep in zijn haar, trekkend hem dichterbij, haar heupen stotend tegen zijn gezicht tot haar kin glom van haar nattigheid. De druk bouwde op, een strakke veer in haar buik, maar hij stopte net op tijd – grijnzend omhoog met lippen die glansden. “Nog niet, poppetje. Eerst moet ik je… assembleren.”

Met een snelle beweging ritste hij zijn broek open, en oh god, daar was het: een lul zo recht en hard als een kerstboomstam, geaderd en pulserend, de eikel al parelend van voorvocht. Hij was groot, perfect geproportioneerd, en toen hij hem tegen Lisa haar kut drukte, voelde ze de hitte als een smeulend haardvuur. “Klaar voor de testrit?” vroeg hij, en zonder op antwoord te wachten, duwde hij zich in haar, traag, centimeter voor centimeter, vullend tot ze het gevoel had dat ze zou splijten als overbelast hout. Lisa kreunde luid, haar benen om zijn middel slaand, terwijl hij dieper ging, zijn heupen stotend in ritme met het getik van de klokken op de planken. Elke stoot was een belofte van meer: diep, ritmisch, zijn ballen kletsend zacht tegen haar kont, zijn handen knedend haar borsten onder haar bloes, tepels hard als speldenknoppen.

Sneller nu, harder, de werkbank kraakte onder beider gewicht, zaagsel dwarrelend als confetti. Hij greep Lisa haar polsen, pinte ze boven haar hoofd vast met één hand, terwijl de andere omlaag gleed om haar klit te wrijven in cirkels die matchten met zijn stoten. “Kom voor me, stout ding,” commandeerde hij, zijn stem ruw van lust, en Lisa kon niet anders, de hitte explodeerde in haar, golven van genot die haar lieten trillen, spuiten over zijn schort en dijen als een fontein van gesmolten sneeuw. Haar schreeuw galmde door de werkplaats, en hij volgde met een oerkreet, pompend diep in haar zijn zaad warm en overvloedig, markerend haar van binnen als zijn eigen creatie.

Ze zakten in elkaar, hijgend, bezweet, zijn lul nog in Lisa pulserend terwijl de naschokken door haar heen trokken. Hij likte haar sappen van zijn schort met een wellustige grijns: “Ho ho ho, dat was een goeie testrit. Maar…” Hij reikte naar het speeltje dat hij had gemaakt, die zoemende cilinder, en drukte het tegen Lisa haar overgevoelige klit. De trillingen deden haar opspringen, een nieuwe golf van genot opbouwend. “We zijn nog niet klaar met assembleren. Volgende ronde: met hulpmiddelen.”

De nacht strekte zich uit, vol van kreunen en gekraak, tot de eerste zonnestralen over de Noordpool gleden. En toen Lisa eindelijk, uitgeput en voldaan, moeilijk lopend van de vele heftige bonkende neukbeurten de werkplaats verliet, haar rok verkreukeld, haar lijf tintelend, wist ze: dit was geen droom. Dit was een wens die was uitgekomen, en volgend jaar? Dan zou ze een hele doos elfjes bestellen. Want in de werkplaats van de Kerstman werden de stoutste fantasieën werkelijkheid.