De Godin uit de Golven

Luister?

De oceaan leek haar niet te willen laten gaan, alsof het water haar zachte, honingkleurige huid nog niet wilde loslaten. Ze stapte uit de golven met een gratie die haast bovennatuurlijk leek, alsof ze een godin was die zich voor het eerst op aarde waagde. De zon stond laag aan de horizon en hulde haar in een gouden gloed, waardoor haar natte huid glansde als gepolijst brons.

Haar gezicht was prachtig verleidelijk en onschuldig tegelijk. Haar amandelvormige ogen, donker als de nacht, fonkelden ondeugend onder lange, doorweekte wimpers. Haar volle lippen, nog vochtig van de zee, stonden net iets open, alsof ze een fluistering op het puntje van haar tong hield—een geheim dat ze slechts prijs zou geven aan degene die dichtbij genoeg durfde te komen. Een zwoele glimlach speelde om haar mondhoeken, een subtiele uitnodiging, een belofte van iets wat nog moest komen. Haar lange, donkere haren plakten als zijdeachtige linten tegen haar rug, terwijl enkele speelse lokken haar hoge jukbeenderen en sensuele kaaklijn omkransten. Ze haalde haar vingers door haar haar en gooide het nonchalant naar achteren, een beweging die haar nek blootlegde—een slanke, verlokkende lijn die smeekte om een kus.

De rode bikini die haar lichaam sierde, was nauwelijks meer dan een uitdaging aan de zwaartekracht. De dunne, doorweekte stof plakte aan haar huid als een tweede laag, meer onthullender dan verhullend. De triangel-bikinitop bood net genoeg dekking om de illusie van bescheidenheid te wekken, maar haar volle, perfect gevormde borsten leken slechts te spelen met de grenzen van de stof. Haar tepels, opgewonden door de koele bries, tekenden zich uitdagend af tegen de natte stof. Haar onderlichaam was het toppunt van vrouwelijke perfectie—een slanke taille die uitmondde in sensuele heupen, stevige dijen die bij elke stap een subtiel wiegen van haar heupen onthulden. De bikini slip was schaars, niets meer dan een dunne driehoek stof die zich had gevormd naar haar rondingen, haar heerlijke billen glinsterend van zeewater en zonlicht. Bij elke stap leek de stof iets te verschuiven.

Ze stapte het strand op, haar voeten zinkend in het warme zand, haar lichaam nog druipend van het zoute water. Twee zeer gespierde, lange mannen met een pikzwarte huid stonden haar op te wachten—brede schouders, hongerige blikken, ogen die haar lichaam verslonden, ze hadden de hele tijd staan kijken. Slechts gekleed in een korte broek die hun enorme geslachtsdelen nauwelijks konden verhullen. Priya glimlachte speels, wetende wat er in hun gedachten omging. “Het water is heerlijk,” fluisterde ze, haar stem als een warme zucht die de lucht vulde. Ze bleef staan, vlak voor hen, haar blik uitdagend, haar handen rustend op haar heupen. Jamal en Kurt wisselden een blik uit, een stilzwijgend akkoord tussen roofdieren die hun prooi niet hoefden te dwingen, enkel hoefden uit te nodigen. Ze waren jagers van hun stam en waren net terug uit de jungle.
“Dat zien we,” grijnsde Jamal, zijn ogen glijdend langs haar lichaam, langs de glinsterende druppels die over haar borsten gleden en tussen haar dijen verdwenen. Kurt kwam dichterbij, zijn vingers streken langs haar pols, speels maar doelgericht. “Je bent zo verleidelijk,” fluisterde hij, zijn stem diep en warm. “En we weten allebei dat je houdt van een beetje… uitdaging.”
Haar glimlach verbreedde zich. “Misschien…” daagde ze hen uit.

Kurt en Jamal bewogen zich synchroon, elk aan een kant van haar. Hun handen gleden langs haar armen, langs haar heupen, streelden haar huid met een tedere dominantie. Haar ademhaling versnelde, terwijl ze haar lichaam naar hen toewendde. Jamal gaf Kurt een dik touw waar ze normaal hun prooi mee vingen. Kurt liet het ruwe materiaal langs haar polsen glijden. “Mogen we?” vroeg hij, zijn stem speels maar doordrenkt van dominantie. Priya hield hun blikken vast, haar ogen fonkelden van opwinding. Ze stak haar handen omgedraaid naar Kurt toe, een duidelijke overgave. “Als jullie denken dat jullie me aankunnen,” fluisterde ze uitdagend. In een paar behendige bewegingen waren haar polsen gebonden, niet strak, maar vakkundige geknoopt zodat ze onmogelijk los kon komen. Haar ademhaling versnelde, een opgewonden tinteling trok door haar buik terwijl ze de warmte van hun lichamen om haar heen voelde. Kurt trok haar handen aan het touw omhoog. De kerels waren ruim 2 meter lang hierdoor moest Priya haar armen wel de lucht insteken.

Jamal liet zijn handen langs haar rug glijden, zijn lippen vonden haar nek en plantten er een reeks zachte kussen. “We gaan je behandelen zoals je verdient,” fluisterde hij tegen haar huid. Verderop stond een verlaten strandwachterstoren. De mannen trokken Priya met zachte dwang richting een van de pijlers en gooide het touw toen tweemaal over een horizontale balk, trokken het strak en knoopte het toen vast aan de pijler. Hierdoor werd Priya gedwongen op haar tenen te staan in het rulle zand, af en toe moest ze haar voeten verplaatsen om niet weg te zakken. Door haar bewegingen deinde haar verrukkelijke borsten heen en weer. Kurt gleed naar haar voorzijde, zijn vingers licht over haar buik strijkend, zijn blik vol begeerte. Toen pakte hij het vlijmscherpe mes van zijn riem. “En misschien…” fluisterde hij, terwijl hij het mes langzaam langs de dunne bikinibandjes liet glijden, “…ontblootten we een beetje meer van je heerlijke lijf dan dat de zee al voor ons heeft gedaan.”
Een siddering trok door haar lichaam. Ze glimlachte—ondeugend, overgeleverd, verlangend naar wat ging komen.