De kennismaking

Luister?

Pim zat aan zijn bureau in het open kantoor van het reclamebureau, starend naar het scherm van zijn laptop. Het was een doordeweekse middag in september, en de herfstzon filterde loom door de grote ramen, wierp lange schaduwen over de rommelige werkplekken. Hij was hier al drie jaar, een betrouwbare copywriter met een scherp oog voor woorden en een glimlach die collega’s vaak deed ontspannen. Maar vandaag voelde hij een lichte kriebel in zijn maag, de nieuwe collega zou arriveren. Marit, had HR gezegd. Een grafisch ontwerper uit Amsterdam, met een portfolio dat indrukwekkend klonk. Pim was aangewezen als haar ‘buddy’ voor de eerste week, een rol die hij met een mengeling van plicht en nieuwsgierigheid had aanvaard.

Rond half drie hoorde hij het zachte geklik van hakken op de tegelvloer. Hij keek op, en daar was ze: Marit. Ze was kleiner dan hij had verwacht, misschien 1,65 meter, met een slank figuur dat gehuld was in een strakke zwarte broek die haar heupen accentueerde en een witte blouse die net iets te doorschijnend was om professioneel te noemen. Haar donkere haar viel in losse golven over haar schouders, en haar groene ogen vingen het licht op als smaragden. Ze glimlachte verlegen naar de receptioniste, maar toen haar blik op Pim viel, die half overeind was gekomen – lichtten ze op met een sprankje ondeugd.

“Hoi, jij moet Pim zijn,” zei ze met een zachte, hese stem die een vleugje Amsterdams accent had. Ze stak haar hand uit, en toen hun vingers elkaar raakten, voelde hij een lichte schok, alsof statische elektriciteit door zijn huid knetterde. Haar hand was warm, slank, met nagels die in een subtiele rode lak glommen. “Welkom, Marit. Ik ben je gids voor vandaag. Koffie? Of thee? We hebben hier een espresso-machine die beter smaakt dan hij eruitziet.”

Ze lachte, een geluid dat als bubbels opsteeg, en knikte. Terwijl hij haar meenam naar de kitchenette, praatten ze over onbenulligheden: het bureau, de projecten, de irritante airco die soms zoemde als een zwerm bijen. Maar Pim merkte hoe haar ogen vaak naar zijn mond dwaalden als hij sprak, en hoe ze een lok haar achter haar oor frommelde, een gebaar dat hem deed vermoeden dat ze net zo nerveus was als hij.

De dag vloog voorbij in een waas van onboarding-sessies en informele chats. Tegen vijven, toen de meeste collega’s al vertrokken waren, leunde Pim tegen de deurpost van haar tijdelijke werkplek. Marit zat gebogen over haar schetsblok, haar lip tussen haar tanden geklemd terwijl ze een logo tekende. De geur van haar parfum, iets fris met vanille-ondertoon, dreef naar hem toe.

“Hé, het is vrijdag. Zin in een borrel om de week’starters te vieren? Gewoon, om elkaar beter te leren kennen. Er is een leuk tentje om de hoek, met craft beers en geen kantoorpolitiek.” Ze keek op, haar potlood nog in de hand, en er flitste iets in haar ogen, een vonk van interesse, misschien meer. “Dat klinkt perfect. Ik ken nog niemand hier, behalve de printer die me haat. Geef me vijf minuten.”

Ze ontmoetten elkaar buiten, de avondlucht koel en beladen met de geur van vallende bladeren. Het café was knus, met houten tafels en gedimde lampen die een warme gloed wierpen. Ze bestelden een IPA voor hem en een gin-tonic voor haar, en al snel vloeiden de woorden als de drank: over haar verhuizing uit de bruisende stad, zijn passie voor indie-muziek, gedeelde afkeer van saaie brainstorms. Marit lachte om zijn verhalen, boog voorover zodat haar blouse een glimp van kant onthuld, zwart, delicaat, passend bij haar huid die zachtbruin was van de zomerzon.

Na het tweede glas werd het gesprek intiemer. “Vertel eens,” zei ze, haar vinger cirkelend rond de rand van haar glas, “wat is het raarste dateverhaal dat je hebt?” Haar stem was lager nu, haar knie raakte per ongeluk de zijne onder de tafel. Of was het per ongeluk? Pim grijnsde, voelde de warmte van de alcohol en iets anders door zijn aderen stromen. “Oké, maar alleen als jij eerst gaat. Deal?”

Ze vertelde over een blind date in een park, waar de jongen allergisch bleek voor gras en nieste tot hij paars aanliep. Pim lachte hartelijk, maar zijn ogen dwaalden naar haar lippen, vol en glanzend van de gin. Toen was het zijn beurt: een etentje dat eindigde in een karaokebar, waar hij een rampzalige versie van ‘Bohemian Rhapsody’ zong en zij. Hypothetisch, hem zou hebben gered met een kus.

“Misschien zou ik dat nog steeds doen,” mompelde ze, haar blik vastgehaakt in de zijne. De lucht tussen hen knetterde nu, als een onweersbui die op het punt van losbarsten stond.
Ze betaalden en liepen naar buiten, de straten stil op het zachte geruis van auto’s na. “Mijn appartement is hier vlakbij,” zei
Pim, zijn hart bonzend. “Wil je… nog een laatste drankje? Ik heb een fles rode wijn openstaan.”
Marit aarzelde slechts een seconde, haar hand glijdend in de zijne. “Ja. Laten we dat doen.”
Zijn appartement was klein maar sfeervol, met uitzicht op de gracht en planken vol boeken en vinyl. De wijn vloeide, en ze zaten op de bank, dichterbij dan collegiaal gepast. Hun knieën raakten elkaar nu bewust, en toen ze voorover leunde om haar glas neer te zetten, viel haar haar over zijn schouder. Pim ademde haar geur in, diep, en draaide zijn hoofd. Hun lippen vonden elkaar in een kus die begon als een vonk en explodeerde als vuurwerk.

Het was zacht initially, haar mond warm en vochtig tegen de zijne, haar tong die voorzichtig zijn lippen proefde. Maar al snel werd het hongerig. Pim’s handen gleden naar haar middel, voelden de zachte stof van haar blouse, de hitte van haar huid eronder. Marit kreunde zacht, een geluid dat recht door zijn lijf schoot, en drukte zich tegen hem aan. Haar borsten, vol en stevig onder de dunne stof, wreven tegen zijn borstkas, en hij voelde haar tepels hard worden, als knopjes die smeekten om aandacht.

“God, Pim,” fluisterde ze tegen zijn mond, haar handen in zijn haar, trekkend net hard genoeg om een rilling over zijn ruggengraat te jagen. “Ik wilde dit al sinds ik je zag.”
Hij tilde haar op, gemakkelijk, haar benen sloeg ze om zijn middel terwijl hij haar naar de slaapkamer droeg. De deur viel dicht met een zachte klik, en hij legde haar neer op het kingsize bed, de lakens koel tegen haar verhitte huid. Langzaam knoopte hij haar blouse open, knop voor knop, zijn vingers trillend van anticipatie. Daaronder: zwarte kant, doorschijnend genoeg om de donkere contouren van haar tepels te tonen, die zich oprichtten onder zijn blik. Hij boog voorover, zijn lippen strijken over de stof, en nam een tepel in zijn mond, zacht zuigend, zijn tong cirkelend tot ze hijgde, haar rug krommend.

Marit’s handen waren niet stil. Ze rukte aan zijn shirt, trok het over zijn hoofd, haar nagels krassend licht over zijn borst, voelend aan de harde lijnen van zijn spieren. “Meer,” mompelde ze, haar stem hees van verlangen. Ze ritste zijn broek open, haar hand glijdend naar binnen, omsluitend zijn erectie die klopte onder haar aanraking. Hij was hard, dik, de eikel al vochtig van voorvocht, en ze streelde hem traag, van basis tot top, haar duim cirkelend over de gevoelige plek die hem deed grommen.

Pim’s mond verliet haar borsten, zakte lager, kussend over haar buik, de zachte huid die beefde onder zijn lippen. Hij haakte zijn vingers in de rand van haar broek, trok hem omlaag samen met haar slipje, zwart kant, nat van opwinding. Haar schaamhaar was getrimd, een dun streepje dat leidde naar haar clit, gezwollen en roze. Hij ademde warm tegen haar aan, rook haar muskusachtige geur, en toen dook zijn tong erin. Eerst plagend, likkend langs de buitenste lippen, proevend haar zoet-zilte sappen. Marit greep de lakens, haar heupen beukend omhoog. “Ja… daar… oh fuck, Pim…”

Hij cirkelde zijn tong rond haar clit, zuigend zacht, terwijl twee vingers naar binnen gleden, strak, nat, haar wanden knijpend om hem heen. Ze was zo meegaand, haar kreunen vulde de kamer, haar dijen trilden tegen zijn oren. Hij krulde zijn vingers, raakte die sponsachtige plek binnenin, en ze kwam klaar met een schreeuw, haar lichaam schokkend, haar sappen over zijn kin druipend.

Nog nahijgend trok ze hem omhoog, haar handen ongeduldig aan zijn broek. “In me,” commandeerde ze, haar ogen wild. Pim positioneerde zich, zijn pik glijdend tegen haar opening, teasend. Toen stootte hij naar binnen, langzaam, centimeter voor centimeter, voelend hoe ze hem omsloot, heet en pulserend. Ze was perfect, strak om hem heen, en hij kreunde diep, zijn heupen beginnend te bewegen. Eerst traag, diep, elke stoot haar vullend en zijn ballen tikkend tegen haar billen.

Marit sloeg haar nagels in zijn rug, haar benen om zijn middel geklemd, en ontmoette zijn ritme. “Harder,” hijgde ze, en hij gehoorzaamde, stotend sneller, dieper, het bed krakend onder hen. Zweet parelde op hun huid, hun lichamen glijdend tegen elkaar, het natte geluid van vlees op vlees vermengd met hun gehijg. Hij greep haar heupen, tilde haar op zodat hij dieper kon gaan, raakend die plek die haar deed schreeuwen.

Ze kwam nog een keer, haar innerlijke spieren knijpend om hem, melkend, en dat was genoeg. Pim’s orgasme bouwde op als een golf, explodeerde in hete stralen diep in haar, zijn lichaam schokkend bovenop het hare. Hij zakte in elkaar, hun ademhaling synchroon, hun huid plakkerig en voldaan. Ze lagen daar minutenlang, verstrengeld, haar vingers traag cirkelend over zijn borst. “Dat liep een beetje uit de hand,” mompelde ze met een slaperige glimlach.
Pim kuste haar voorhoofd, zijn arm om haar middel. “Maar tot ons beider genoegen.” Buiten miezerde het zacht, maar binnen brandde het vuur nog na, een belofte van meer avonden, meer kennismakingen, die net zo heet zouden eindigen.