De onverwachte vlucht (3) – Een nieuwe vlam

Luister?

De vlucht terug van Curaçao naar Schiphol was een marteling van anticipatie. Jan-Willem en Lucyna hadden stoelen naast elkaar geboekt, geen toeval deze keer, maar een bewuste keuze. Onder de deken herhaalden ze hun vluchtspelletjes, maar nu met meer durf: haar hand in zijn broek, vingers die hem plaagden tot hij rood aanliep; zijn duim cirkelend over haar klit terwijl ze films veinsde te kijken. Ze landden met een natte vlek in haar slipje en een belofte: “Morgen bij jou. Ik blijf een week.”

Lucyna had haar baan in Warschau flexibel gehouden, een freelance grafisch ontwerper, vrij als de wind en Amsterdam was haar volgende avontuur.
Jan-Willem’s appartement in de Jordaan was een verborgen juweel: een grachtenhuis met hoge plafonds, een kingsize bed met uitzicht op de Westerkerk, en een badkamer waar de regen douche neerkletterde als een tropische storm. Hij had het schoongemaakt, kaarsen klaargezet, en een fles Poolse wodka gekocht – Żubrówka, met zijn grasachtige bite. Toen de deurbel ging, op een frisse herfstavond in november, stond ze daar: Lucyna, in een leren jas die haar curves omhelsde, haar zwarte haar los en wild, ogen smoldend als de lichten van de gracht. “Ik heb je gemist,” zei ze, en duwde hem tegen de muur, haar mond verslindend de zijne. De kus was hongerig, tongen worstelend, haar tanden bijtend in zijn onderlip tot hij bloed proefde, zout en metaal, vermengd met haar vanilleparfum.

Ze rukten elkaars kleren af in de gang: zijn shirt scheurde open, knopen rollend over de houten vloer; haar jurk, een strak zwart ding, gleed omlaag, onthullend een setje rood satijn dat haar borsten duwde tot ze over de cups puilden. Haar tepels waren al hard, priemend door de stof, en Jan-Willem zoog eraan terwijl hij haar optilde, haar benen om zijn middel slaand. “Naar het bed,” gromde hij, maar ze lachte, een laag, Pools gegrom, en wees naar de bank. “Hier. Nu. Ik wil je op de vloer voelen.” Hij liet haar zakken op het Perzische tapijt, zacht en warm onder haar rug, en spreidde haar dijen wijd. Haar kutje was kaalgeschoren, roze en glinsterend, lippen gezwollen van de vluchtverlangens. Hij begroef zijn gezicht ertussen, tong diep duwend, likkend als een man die verdwaald is in de woestijn. Lucyina’s handen grepen zijn haar, trokken hard, haar heupen stotend tegen zijn mond. “Ja, Jan-Willem… drink me,” hijgde ze, haar accent dikker in extase. Hij zoog aan haar klit, vingers, drie tegelijk, in haar rammend, voelend hoe haar wanden knijpten, nat en heet als gesmolten lava.

Ze kwam snel, schokkend als een aardbeving, haar sappen spuitend over zijn kin en borst. “God, jij bent een beest,” lachte ze, hem omvertrekkend. Nu was zij aan de beurt: Lucyna duwde hem op zijn rug, haar nagels krassend over zijn borst, rode lijnen trekkend tot hij siste van pijn en genot. Zijn pik stond fier, dik en geaderd, de eikel rood en druipend. Ze likte hem van basis tot top, traag en plagend, haar tong cirkelend rond de rand voordat ze hem diep nam, haar keel ontspannend, kokhalzend zacht terwijl ze hem opslokte. Jan-Willem’s handen balden vuisten in het tapijt, zijn heupen stotend omhoog, neukend haar mond als een kutje. “Fuck, Lucyna… dieper,” kreunde hij, en ze deed het, haar lippen strak om hem heen, speeksel druppelend langs zijn ballen.

Maar ze stopte voor hij kon exploderen, een plaaggeest met groene ogen. “Niet zo snel, schatje.” Ze klom op hem, positionerend zijn pik bij haar ingang, en zakte neer in één beweging. Hij vulde haar volledig, haar strakheid omsluitend als een handschoen, nat en pulserend. Lucyna reed hem als een amazone: heupen draaiend, borsten stuiterend, haar handen op zijn borst leunend voor hefboom. Het ritme was wild, op en neer, cirkels, grindend haar klit tegen zijn schaambeen. Jan-Willem greep haar kont, spreidde haar wangen, een vinger glijdend naar haar strakke achterste, plagend de rand. “Wil je dat?” vroeg hij, en ze knikte, bijtend op haar lip. “Ja… vul me overal.” Hij duwde zijn vinger in, voelend hoe haar anus knijpte, terwijl zijn pik haar kutje ramde. De dubbele penetratie maakte haar gek: ze schreeuwde, Pools gemompel vermengd met “harder, fuck me harder”, haar orgasme opbouwend als een storm.

Ze wisselden posities: hij nam haar van achteren, op handen en knieën op de bank, zijn handen haar heupen kneuzend terwijl hij diep stootte, ballen klappend tegen haar klit. Willem sloeg haar billen, rood wordend onder zijn palm en ze smeekte om meer, haar binnenwanden melkend om zijn pik. “Kom in me,” hijgde ze, en hij deed het: een explosie van zaad, pompend in hete stralen, overvullend haar tot het langs haar dijen droop, wit en plakkerig op het leer.

Uitgeput vielen ze in elkaars armen, de wodka later geopend voor een toast. “Amsterdam bevalt me,” fluisterde Lucyna, haar hoofd op zijn borst, vinger cirkelend rond zijn tepel. “Misschien blijf ik langer.” De week werd een maand: nachten in clubs waar ze dansten tot ze plakkerig waren, dan neukten in steegjes met de gracht als getuige; ochtenden in de douche, waar hij haar tegen de tegels drukte, water kletterend terwijl hij haar anale maagdelijkheid nam, langzaam eerst, met glijmiddel en kreunen, dan harder, haar vullend tot tranen van genot over haar wangen rolden.

Maar lust is een vuur dat brandt en verteert. Op een regenachtige avond, na een diner in De Kas, waar ze onder tafel elkaars dijen streelde bekende ze: “Ik heb een baan aangeboden gekregen in Berlijn. Maar jij… jij bent mijn thuis geworden.” Jan-Willem trok haar dicht, kussend de regen van haar lippen. “Dan kom ik mee. Of we pendelen. Zolang we dit hebben.” En zo ging het verder: een relatie geboren uit een vlucht, gevoed door Amsterdamse nachten, met beloften van meer, in Berlijn, Warschau, waar dan ook. Hun lichamen, versmolten in eeuwige hitte, vonden rust in elkaars armen. Want wat begon in de lucht, landde diep in het hart.