Een Vonk in de Kantoorjungle

Luister?

Marieke zat aan haar bureau in de open-office ruimte van het marketingbureau, starend naar een spreadsheet die maar niet wilde kloppen. Het was een doordeweekse middag in oktober, de herfstzon filterde flauw door de grote ramen, en de lucht hing vol met de geur van versgemalen koffie uit de pantry. Ze was 32, single sinds een half jaar, een scheiding die haar had bevrijd, maar ook eenzaam had gemaakt. Haar donkere krullen vielen los over haar schouders, en in haar strakke blouse en potloodrok voelde ze zich professioneel, maar diep vanbinnen smachtte ze naar iets… opwindends.

Toen kwam Peter binnen. De nieuwe collega, net overgeplaatst van een filiaal in Amsterdam. Hij was 35, lang en breedgeschouderd, met een stoppelbaard die zijn kaaklijn accentueerde en ogen die twinkelden als donkergroene smaragden. Zijn overhemd spande strak om zijn borstkas, en terwijl hij zich voorstelde aan het team, dwaalde zijn blik even te lang naar Marieke. “Hoi allemaal, ik ben Peter. Ik kijk ernaar uit om met jullie te werken… vooral met de creatieve geesten hier.” Zijn stem was laag en warm, met een vleugje Amsterdams accent dat deed denken aan late nachten in de grachten.

De eerste week was een wervelwind van meetings en koffiepauzes. Peter zat twee bureaus verderop, en al snel vond hij excuses om bij haar langs te komen. “Marieke, jij bent de expert op social mediastrategie, toch? Kun je me even inwijden?” vroeg hij op een middag, leunend op haar bureau met een glimlach die zijn tanden blootgaf. Zijn arm raakte per ongeluk, of niet, de hare, en een elektrische schok schoot door haar heen. Ze rook zijn aftershave, een houtachtige geur met een hint van citrus, en voelde hoe haar wangen warm werden.

Hij was direct, maar charmant. Tijdens de lunch op woensdag leunde hij voorover, zijn knie stootte licht tegen de hare onder de tafel. “Weet je, Marieke, ik heb het gevoel dat we elkaar al jaren kennen. Jij hebt die lach… die maakt een man nieuwsgierig.” Ze bloosde, maar kaatste terug: “Is dat een professionele opmerking, Peter?” Hij grijnsde. “Helemaal niet. Ik ben single, jij ook, heb ik dat goed?” Ze knikte, haar hart bonzend. “Dan stel ik voor: een kennismakingsetentje. Vrijdagavond? Gewoon, om te kijken of die vonk er écht is.”

Ze kon en wilde geen nee zeggen. Vrijdagavond zat ze in een knusse bistro aan de rand van de stad, kaarslicht flakkerend op haar gezicht. Ze had een rode jurk aangetrokken, laag uitgesneden, die haar rondingen omhelsde als een minnaar. Peter arriveerde met een bos wilde bloemen. “Omdat je niet saai bent”. Hij bestelde een fles rode wijn die hun tongen los maakte. Ze praatten over alles: haar passie voor reizen, zijn liefde voor koken, de stomme dates die ze allebei hadden overleefd. Zijn hand gleed over de tafel, vingers strelend over haar knokkels. “Je bent prachtig, Marieke. Ik heb de hele week aan je gedacht… aan hoe het zou zijn om je aan te raken.”

De spanning bouwde op als een storm. Toen de rekening kwam, boog hij voorover en fluisterde in haar oor: “Kom mee naar jou. Ik wil je proeven.” Haar adem stokte, een golf van hitte trok door haar onderbuik. In de taxi naar haar appartement in de oude stadswijk, zoenden ze al, hongerig, zijn lippen ruw en eisend tegen de hare, zijn hand op haar dij glijdend onder de jurk, vingers dansend op de rand van haar kousen.

Bij haar thuis trapten ze de deur dicht, kleren vallend als bladeren in de wind. Haar jurk gleed van haar schouders, onthullend zwarte kant die haar borsten omhelsde. Peter’s ogen werden donker van verlangen. “God, je bent perfect,” gromde hij, terwijl hij haar tegen de muur drukte. Zijn mond vond haar hals, zuigend en bijtend, terwijl zijn handen haar heupen grepen, haar optillend zodat haar benen om zijn middel sloegen. Ze voelde zijn harde opwinding tegen haar aan drukken, een belofte van wat komen ging.

Hij droeg haar naar de slaapkamer, het zachte bed kreunend onder hun gewicht. Marieke trok zijn overhemd open, knopen vliegend, haar nagels krassend over zijn borst, voelend hoe zijn spieren zich spanden. Ze zoende zijn torso naar beneden, haar tong cirkelend rond zijn tepels, terwijl hij kreunde – een diep, dierlijk geluid dat haar deed trillen. “Neem me,” fluisterde ze, haar handen worstelend met zijn riem. Zijn broek viel, en daar was hij: hard, pulserend, klaar voor haar.
Peter draaide haar om, duwend haar op handen en knieën, zijn handen knedend in haar billen. “Je bent nat voor me, hè?” mompelde hij, zijn vingers glijdend tussen haar dijen, vindend de zijden hitte van haar slipje. Hij scheurde het weg, en toen voelde ze hem, traag, plagend, de top van zijn pik wrijvend tegen haar ingang. Ze duwde terug, smekend, en met één krachtige stoot vulde hij haar. Volledig. Diep. Haar gil echode door de kamer, een mengeling van pijn en extase.

Hij bewoog als een storm: hard, ritmisch, zijn heupen kletsend tegen haar huid. Zijn hand greep haar haar, trekkend haar hoofd achterover voor een kus die smaakte naar zweet en wijn. “Kom voor me, Marieke,” commandeerde hij, zijn andere hand reikend naar voren, vingers cirkelend over haar kloppende klit. De sensaties bouwden op, golven van hitte, zijn stoten die haar raakten op plekken die ze vergeten was, de wrijving die vuurwerk ontketende in haar kern. Ze kwam met een schreeuw, haar lichaam schokkend, samentrekkend om hem heen, melken zijn eigen climax uit hem.
Hij volgde haar, grommend haar naam terwijl hij zich diep in haar begroef, pulserend en leeglopend, zijn warmte vullend haar tot ze beefden van naschokken. Ze zakten ineen, verstrengeld, zijn armen om haar heen, lippen strelend over haar schouder. “Dat was… begin van iets goeds,” hijgde hij.
Marieke glimlachte in het donker, haar lichaam nog tintelend. Voor het eerst in maanden voelde ze zich levend. En dit was pas het begin.