Lekkend Leentje

Luister?

Ik ken Leentje nu al jaren. En vanaf de eerste keer dat ik haar ooit zag staan tussen de stokbroden van de bakker, met die twee perfecte pistolékes tussen haar blote bovenarmen waar ik zo mijn tanden in wilde zetten, en die twee goddelijke volkoren broden onder haar rug telkens als ze zich omdraaide, heb ik al fantasieën over haar. Vanuit de lange wachtrij, die ik helemaal niet zo erg vond, gleed mijn geile blik onophoudelijk over al haar heerlijke rondingen, tot ze dan plots voor me stond en met de allerliefste lippen van de wereld tot mij sprak: “En voor u, meneer?”

Ze was toen hooguit achttien jaar, en dikwijl voelde ik mij betrapt en schaamde ik mij zelfs een beetje als ze dan haar ogen even neersloeg, omdat de stilte ongemakkelijk lang duurde. Maar zodra ik even later achter het stuur van mijn auto kroop begon ik mij al in te beelden dat wij die stilte samen konden rekken en laten duren. Dat alle andere mensen in die bakkerij zouden verdergaan met bestellen en leveren en dat wij in elkaars ogen konden verdrinken en de tijd nemen om de spanning tussen ons te voelen stijgen, zonder dat iemand dat merkte. Dat wij ontzettend traag naar elkaar zouden toegetrokken worden tot de lucht tussen onze lijven begon te zinderen. Tot de warmte tussen onze monden zo heet zou worden dat we erin konden bijten.

Die gedachte alleen al kon toen alles wat tussen mijn benen zat zo hard doen zwellen dat ik bang was dat ik niet meer zou kunnen sturen. En ’s avonds in bed kon ik nog urenlang beelden verzinnen van Leentje, hoe zij poedelnaakt – met haar haren nog steeds keurig bij elkaar gebonden – op het trapje ging staan om van de hoogste plank een brood te halen, of voorovergebogen met bengelende borsten honderd grammekes préparé uitschepte, of extra ver haar hemelse billen naar achteren stak om de kaas aan te snijden.

Jaren verstreken, en vanop een afstand zag ik Leentje nog mooier en nog ronder worden. Ik kon alleen maar vermoeden dat ze meer en meer genoot van mijn bewonderende blikken, want ik kreeg de indruk dat ook zij er zelf blij van werd als ze mij kon bedienen. Tot ik op een dag tot mijn grote verrukking de kans kreeg om haar van dichterbij te bewonderen. Ik speelde in die dagen kleine huiskamerconcerten en kreeg van haar een uitnodiging in de bus. Mijn fantasieën werden natuurlijk nog veel meer geprikkeld. Ik beeldde mij al in dat ze in negligé de deur zou komen opendoen en dat ik haar tepels op de perfecte hoogte zou zien priemen en zij zichzelf zou beginnen strelen op de tonen van mijn muziek. En toen ik op die bewuste avond bij haar aanbelde met een wurmende, opstijvende lul in mijn broek kon ik mijn ogen niet geloven: ze deed de deur open in pyjama! En ze was zelf ook zo blij me te zien dat ze mij bijna omhelsde. Zover kwam het niet, maar ze deed het wel met haar ogen. En terwijl ze door de gang van het huis voor me uit danste, zag ik hoe die twee volkoren broden onder de schotse ruiten van haar pyjamabroek tegen elkaar aan schurkten als twee ondeugende meisjes. Maar toen enkele meters verder de deur van de woonkamer openzwaaide, kon ik maar net vermijden dat een groep kinderen uit de buurt die zij voor de gelegenheid had uitgenodigd en met grote verwachting vanuit de grote zetel naar mij uitkeken, het gebergte daar beneden in mijn broek konden aanschouwen. Met mijn instrument verborg ik in een razendsnelle reflex dat ander instrument, dat die avond niet meer zou bespeeld worden. Of toch niet tijdens dat bezoekje, want enkele uren later trok ik stevig aan mijn leuter terwijl de beelden die nog levendig op mijn netvlies brandden zich afspeelden: hoe zij zich in de zetel had genesteld met haar benen opgetrokken, zodat de rondingen van haar billen spanden onder de stof en ik kon zien dat ze daaronder geen slipje droeg. Of hoe ze zich kinds in bochten had gedraaid zodat een deel van haar rug eventjes bloot kwam te zitten: haar huid gaaf als wittebrood. Of vooral hoe ik plots had gemerkt dat één van haar knoopjes was losgesprongen en zij daaronder ook helemaal niets droeg om die pistolékes in te pakken, zodat ik mij tijdens mijn concert verschillende keren van akkoord had vergist.

Wat mij ook was opgevallen, was dat er in haar kamer een cello stond. En dat stelde mij natuurlijk in de gelegenheid om haar uit te nodigen om een keer met mij de baan op te gaan – een idee dat zij met veel enthousiasme onthaalde. Bovendien moesten wij ook vooraf een aantal keren repeteren, waarbij ik – dat kon geen toeval zijn – tussen alle décolletés, brede mouwsgaten en zwaaiende rokjes door meer en meer te zien kreeg van al haar rozige vleesjes die schering en inslag aan mijn grote ogen voorbij kwamen blozen. Toch hield ik mezelf al die tijd in het gareel.

Tot die ene dag dat wij in het verre Limburg zouden gaan spelen. Het was ongeveer een uur rijden. Een uur lang steeg de temperatuur gestaag in de auto en daalde mijn weerstand om opzij te loeren. Ik kreeg meer en meer te zien van haar ontblote knie doordat haar rokje steeds verder omhoog schoof en zij geen enkele moeite deed om dat omlaag te trekken. Haar benen openden zich ook beetje bij beetje, waardoor ik meer en meer te zien kreeg van de binnenkant van haar rechterdij. Ze had zich ook al lang ontdaan van haar bovenste kledingstuk, waardoor de bloemetjes op haar ontblote armen mij toelachten. Dat deed zij zelf ook, terwijl ik het zweet op haar bovenlip en langs haar slapen zag parelen. Ik probeerde al die tijd onopvallend mijn opgericht lid in een richting te wurmen die hem wat meer ruimte bood. Dat kon haar onmogelijk ontgaan zijn.

Tijdens het concert, in een overvolle zaal, kon ik mijn blik maar met moeite van haar afhouden. De cello hield zij krampachtig tussen haar benen gekneld, en ik beeldde mij in dat ik het was, die ze daar tussen haar blote knieën prangde, terwijl ik haar beurs neukte. Allesbehalve bevorderlijk voor mijn concentratie. Tussen de twee optredens door hadden wij twee uur pauze, en daar hield ik het niet langer meer. Ik vroeg haar of zij niet te veel last van haar rug kreeg, door die houding met dat instrument. “Waarom vraag je dat?” vroeg ze dat met een doordringende blik. Ze speelde het zo naïef en onschuldig mogelijk, maar een klein knikje in haar hoofd verraadde dat ze de volgende vraag van tussen mijn lippen wilde zuigen met haar lonkende ogen. En dus wierp ik haar de vraag al even naïef en nonchalant in haar hunkerend gezichtje: “Wil je graag dat ik je masseer?”

Een oogwenk later voelde ik tot mijn groeiende verbazing – er was ook wel iets anders dat groeide – hoe zich onder mijn handen een landschap bevond dat ik zo graag tot in de verste en diepste hoekjes wilde verkennen. En dit was dan alleen nog maar haar rug. Door de stof van haar topje voelde ik hoe zacht haar vlees was en hoe prachtig de ronding van haar lendenen aangaf wat zij nog verder in petto had. Maar wat mij nog het meeste opwond waren de zuchten die aan haar geweldige lippen ontsnapten terwijl ik haar onderrug of haar schouders kneedde. Ik liet mijn vingers heel bewust ver genoeg overhellen tot een eind over haar tot de verbeelding spelende voorgevel, zodat ik aan het vel van haar borsten kon trekken, wat haar ongetwijfeld genot verschafte. “Zit mijn beha niet in de weg?” vroeg ze op net dezelfde nonchalante toon als daarnet. “Ja,” verzuchtte ik. Tot mijn gelukzaligheid zag ik haar dat stukje stof met sprekend gemak vantussen de mouwsgaten van haar topje toveren en toen ik over haar schouders loerde zag ik dat mijn vingerenwerk zijn effect niet had gemist. De topjes die zich daar manifesteerden lieten duidelijk zien hoeveel ze hier van genoot.

Deze aanblik op haar opgestijfde tepels overtrof veruit mijn stoutste dromen. Ik kon mijn oren dan ook niet geloven toen ze enkele tellen later voorstelde: “Zal ik dit ook nog uitdoen?” Ze wachtte zelfs niet op mijn antwoord. Ik zag het waanzinnig mooi bloot van haar rug verschijnen en kon een kleine kreet – of was het een zucht – van verwondering niet onderdrukken. Pas nu kon ik voelen hoe heet ze was en ik hoorde haar ook duidelijk stoom afblazen terwijl mijn handen er alles aan deden om haar genot te schenken. Er kwamen zelfs rode vlekken tevoorschijn die ik al eerder in de hals van sommige vrouwen had zien verschijnen, maar nog nooit zo talrijk over zulk een heetgebakerd geil vrouwenlichaam. Ik had het moeilijk met ademen.

En deze keer werd het haar teveel. Ze veerde recht, zwaar puffend en zuchtend, in een poging om haar driften onder controle te krijgen. Haar benen stonden een beetje wijd, en vanonder haar rok walmde een zoete geur die mij bijna bedwelmde. Ik haalde mijn kloppende paal uit mijn broek en terwijl ik hem met mijn linkerhand probeerde te temmen legde ik mijn rechterhand op de kuitspier van haar linkerbeen. Heel traag liet ik mijn hand, die warmer was dan haar huid, naar boven glijden, langs haar knie, steeds hoger. Milimeter per milimeter klom ik in de richting van haar spons, die intussen al doornat moest zijn. Hoe dichter ik kwam, hoe meer ik de hete damp voelde die daar neerdaalde. De huid daar aan die binnenkant was zo zacht en zo glad dat mijn paal zo hard werd als beton. Niet alleen door wat ik voelde, maar ook door wat ik zag: heel haar lijf zat nu onder die prachtige, rode vlekken. Ze kronkelde en hijgde diep van de deugd en haar armen bracht ze nu naar haar hoofd, waardoor haar prachtige oksel tevoorschijn kwam waarop ik tot mijn groot genoegen donshaartjes overeind zag staan, wat mij nog meer deed steigeren. Ik zag ook de ronding van de zijkant van haar borst, en die liet veel verhopen. Haar ogen waren half gesloten en haar mond stond wijdopen. Ik zag hoe haar tong over haar heerlijke lippen sapte en net op dat moment werd haar hijgen een kreunen en een onderdrukt gillen, terwijl haar hele goddelijke lijf begon te schokken. Ze kreeg een onbedaarlijk orgasme, waarbij ik haar natte spons nu werkelijk voelde neerdalen op de rug van mijn hand. Haar schaamhaartjes kietelden bij elke schok en ik hoefde zelfs mijn duim niet op te steken. Een soort gezang kwam vantussen haar bovenste lippen terwijl de onderste begonnen te lekken en weldra te spuiten. Heel dat mollig, heet, spannend lijf kronkelde mee op de golven van haar orgasme.

Maar ikzelf beteugelde mijn schuimend ros in de wetenschap dat ik die namiddag nog veel plezier kon beleven.