Nachttrein Milaan – Parijs — Compartiment 12

Luister?

Ik had ze die ochtend al gezien, op het perron van Milaan Centraal. Twee vrouwen, allebei onderweg naar Parijs. Ze vielen meteen op tussen de reizigers, maar vooral Chiara—die rode lippen, die zelfverzekerde blik. Toch was het Elena die als eerste sprak, met een halve glimlach en een suggestieve opmerking over nachttreinen en een gedeeld compartiment. Ik kon mijn ogen niet van ze afhouden, en toen ik zag dat ze samen compartiment 12 binnengingen, besloot ik mijn kans te grijpen.

Mijn eigen compartiment lag er schuin tegenover, en met een kloppend hart en een mengeling van schaamte en opwinding sloop ik later die avond de gang op. De deur van hun coupé stond op een kier. Mijn adem stokte toen ik het zachte gelach hoorde, fluisterende stemmen, en ik kon het niet laten: ik keek naar binnen, veilig verscholen in het duister van de gang.

De trein gleed door de nacht, maar in compartiment 12 was het donker geladen met iets anders. Chiara’s ogen waren groot, haar adem snel. Elena zat tegenover haar, haar blik intens, haar mond een halve glimlach.

“Je kijkt naar me alsof je me wilt opeten,” fluisterde Chiara, haar stem rauw van verlangen.

Elena lachte zacht, schoof dichterbij tot haar knie tussen Chiara’s dijen drukte. “Misschien wil ik dat ook wel. Wil je dat, Chiara? Wil je dat ik je opeet?”

Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik voelde me schuldig, maar ik kon niet wegkijken. Mijn handen trilden, mijn ademhaling versnelde. Wat gebeurde daarbinnen was intiem, verboden, en juist dat maakte het zo onweerstaanbaar. Mijn hand rustte tegen het koude staal van de wand, als anker. Mijn andere hand… trok langzaam mijn broek iets losser. Ik had geen controle meer — het was alsof hun verlangen míj doordrong.

Chiara’s wangen kleurden rood, maar ze ontweek Elena’s blik niet. “Ik wil dat je alles met me doet. Hier. Nu.” Haar stem trilde, maar haar woorden waren scherp.

Elena’s hand gleed over Chiara’s blote knie, langzaam omhoog, haar vingers duwden de rok opzij. “Zo gretig? Je bent nat voor me, hè?” Haar stem was laag, haar mond vlak bij Chiara’s oor. “Laat eens voelen.”

Ik slikte. Mijn eigen verlangen werd bijna pijnlijk. Ik voelde me als een dief, en toch bleef ik kijken, gevangen door hun overgave. Ik beet op mijn lip om geen geluid te maken. Mijn hand gleed laag, aarzelend, schuldig — maar de behoefte was té rauw.

Chiara duwde haar heupen naar voren, haar benen wijd. Elena’s vingers gleden onder haar slipje. Ze lachte zacht toen ze voelde hoe nat Chiara was. “God, je druipt. Alleen van naar me kijken?”

“Niet alleen kijken,” hijgde Chiara, haar hand in Elena’s haar. “Ik wil dat je me neemt. Hard. Ik wil je vingers diep in me voelen. Ik wil dat je me laat kreunen, zelfs als de hele wagon het hoort.”

Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. De gedachte dat ze misschien betrapt konden worden, dat ík ze betrapte, maakte alles duizend keer intenser. Mijn voorhoofd drukte tegen het koude glas. Binnen zakte Elena tussen Chiara’s dijen, haar mond bijna teder, haar bewegingen allesbehalve. Chiara kreunde. Ik voelde elke trilling van haar stem als een vonk in mijn ruggengraat. Mijn vingers spanden zich om mijn stijve pik. Niet bewegen. Alleen maar voelen. Alleen maar kijken.

Elena’s adem versnelde. “Wat wil je nog meer, meisje?” Haar vingers cirkelden over Chiara’s klit, langzaam, pesterig.

“Ik wil je tong,” fluisterde Chiara. “Ik wil dat je me likt tot ik tril. Tot ik smeek. Tot ik niet meer kan stoppen met komen.”

Elena grijnsde, trok Chiara’s slipje uit en liet haar benen wijd openvallen. Ze zakte op haar knieën tussen Chiara’s dijen, haar mond vlak boven haar natte huid. “Vraag het dan maar netjes,” daagde ze uit.

“Alsjeblieft, Elena. Lik me. Maak me helemaal gek.”

Mijn hand gleed nu stevig over mijn harde pik op en neer, mijn verlangen te groot om te negeren. Ik voelde me een voyeur, maar ik kon niet anders. Elk woord, elk geluid, elk schaduwspel van hun lichamen was een geheim dat alleen ik kende.

Elena’s tong gleed over Chiara’s klit, langzaam eerst, dan sneller, haar handen hielden Chiara’s heupen stevig vast. Chiara’s kreunen vulden het compartiment, haar vingers grepen het laken, haar lichaam spande zich.

“Je smaakt zo fucking lekker,” mompelde Elena tussen het likken door. “Ik wil je horen, Chiara. Laat iedereen maar weten hoe geil je bent.”

Chiara’s adem stokte, haar heupen bewogen mee, haar woorden waren ongeremd. “Harder. Dieper. Ja, zo. Ik wil je vingers erbij. Vinger me terwijl je me likt.”

Elena gehoorzaamde, twee vingers gleden diep in Chiara’s natte warme kut terwijl haar tong bleef cirkelen. Chiara’s kreunen werden luider, haar benen trilden. “Ik kom… fuck, ik kom voor je, Elena. Stop niet. Stop alsjeblieft niet!”

Mijn ademhaling was nu hoorbaar, ik moest mezelf dwingen stil te blijven. De spanning in mijn lijf was ondraaglijk, maar ik wilde elk moment zien, elk geluid horen.

Elena bleef doorgaan tot Chiara’s hele lichaam schokte en haar kreunen oversloegen in een rauwe gil. Ze likte haar schoon, kuste haar dijen, haar buik, haar mond.

Dan trok Chiara haar naar zich toe, haar handen ongeduldig. “Nu jij. Ik wil je proeven. Ik wil je horen schreeuwen.”

Elena lachte, haar stem schor van verlangen. “Laat maar zien wat je kan, meisje.”

Chiara duwde Elena achterover, opende haar blouse, trok haar BH uit en kuste haar borsten, haar buik, haar heupen. Haar tong vond Elena’s natte kale kutje, haar vingers gleden naar binnen. Elena’s kreunen waren diep, haar woorden ongefilterd.

“Ja, zo… harder. Dieper. Maak me nat, maak me wild. Laat me voelen hoe graag je me wilt.”

Chiara zoog aan Elena’s clit, haar vingers bewogen snel. Elena’s lichaam spande zich, haar handen in Chiara’s haar. “Ik kom… fuck, Chiara, ik kom. Blijf zo, ja, ja, ja—”

Elena’s orgasme kwam als een golf, haar kreun vulde de ruimte. Ze trok Chiara bovenop zich, kuste haar ruw, hun lichamen verstrengeld, hun huid plakkerig van zweet en verlangen.

Mijn lichaam kromp samen in stilte, elke spier aangespannen. Ik beet op mijn onderarm om niets te laten ontsnappen. Mijn orgasme kwam in schokken, bijna pijnlijk van intensiteit. Alles trok samen. Mijn adem stokte en ik spoot mijn sperma onder tegen de schuifdeur. Ik wist dat ik moest weggaan, maar ik bleef nog even, luisterend naar het zachte gefluister, het natrillen van hun lichamen.

Chiara zag me als eerste. Haar blik kruiste de mijne. Een halve seconde. Toen die glimlach. Spottend, geheimzinnig.

“Elena,” zei ze zonder haar blik van mij af te wenden, “we hebben een gast.”

Elena draaide zich langzaam om. Haar ogen gleden over me heen. Er was niets vijandigs aan haar blik. Alleen… weten.

Ik wilde iets zeggen. Een excuus, een smoes, desnoods iets doms. Maar mijn mond bleef droog. Mijn benen wilden vluchten, maar bleven staan.

“Kon je het een beetje goed zien?” zei Elena, haar stem zacht en helder als glas.

Mijn adem stokte.

“Ik—ik wilde niet… storen,” probeerde ik. Maar het klonk even schuldig als het was.

Chiara lachte, warm en sardonisch. “Storen?” Ze stond op, liep langzaam naar me toe. “Je was doodstil. Alsof je het vaker doet.”

“Het was… onmogelijk om weg te kijken,” zei ik. “Jullie waren… zo lekker bezig. Iets wat ik nog nooit—”

Chiara stond nu vlak voor me. Ze rook naar huid en nacht, haar parfum vermengd met de geur van verlangen die nog steeds aan haar kleefde. Ze tilde haar hand op en streek met haar vinger traag over mijn borst, langs de knoop van mijn overhemd.

“Zeg eens eerlijk,” fluisterde ze. “Ben je klaargekomen terwijl je naar ons keek?”

Ik voelde het in mijn ruggengraat knallen. Mijn adem schoot kort weg. Maar ik knikte.

Elena was achter haar komen staan. Haar blik was kalm, bijna mild. “We hoorden je adem. Je dacht dat je onzichtbaar was, maar het maakte ons alleen maar… opgewondener.”

Chiara liet haar vinger zakken naar mijn broekriem. Niet aanraken — nog niet. Alleen laten voelen dat ze kon. Dat ze wist.

“We konden het voelen,” zei ze zacht. “Dat jij daarbuiten stond, heet van verlangen, terwijl wij…”

“Elkaar geil aan het vingeren waren,” vulde Elena aan, haar stem nu vlakbij mijn oor. Haar adem warm tegen mijn huid.

Ik stond tussen hen in. Mijn hart hamerde. Mijn lichaam reageerde sneller dan ik kon nadenken. Mijn broek spande alweer. Maar dit keer was ik niet alleen.

“Wil je mee naar binnen?” vroeg Chiara. “Of blijf je liever kijken?”

Ik keek van haar naar Elena. Elena glimlachte — niet vriendelijk, maar hongerig. Chiara’s hand lag nu op mijn borst. Klaar om me naar binnen te trekken. Ik voelde mijn wil oplossen.

“Ik wil… niet alleen kijken meer,” zei ik hees.

Chiara likte haar lippen. “Dat dachten we al.”

Ze namen me bij de hand, langzaam, zelfverzekerd. Alsof ze al wisten wat ze met me gingen doen — en precies hoe hard ik het nodig had.

Chiara trok me naar zich toe, haar blik direct, haar lippen op een zucht van de mijne. “Laat maar zien,” fluisterde ze. “Laat maar zien hoe graag je ons wilde.”

Elena ging achter me staan, haar handen gleden langs mijn zij, langzaam, verkennend. Ze duwde haar lichaam tegen me aan, haar borsten zacht tegen mijn rug, haar adem warm in mijn nek. “Je hebt ons gezien. Gehoord. Nu mag je voelen.”

Mijn handen vonden Chiara’s heupen terwijl haar vingers mijn broek losmaakten, doelgericht, zonder gêne. Ze keek me recht aan, haar pupillen groot, haar lippen licht open. Toen mijn harde pik vrijkwam, gleed ze langzaam op haar knieën — haar blik geen seconde van me af.

“Je stond zo stil vannacht,” zei ze terwijl ze mijn lengte in haar hand nam, “maar nu mag je kreunen, hoor. We willen het horen.”

Haar mond omsloot mijn stijve pik traag, warm, nat — haar tong draaide om me heen, zuigend en strelend tegelijk. Ik gromde, mijn vingers in haar haar. Elena’s handen gleden onder mijn shirt, over mijn borst, haar nagels schraapten zacht over mijn huid.

“Voelt het goed, voyeur?” fluisterde ze. “Wil je meer? Wil je onze natte kutjes voelen in plaats van alleen te zien?”

Ik knikte, hijgend, het verlangen gierde door me heen.

Chiara stond op, likte haar lippen. “Bed,” zei ze. “Nu.”

Ze duwde me achterover op het smalle treingedeelte dat dienstdeed als slaapbank. Mijn hoofd raakte het kussen, mijn hartslag hamerde in mijn oren. Ze kwam bovenop me, haar rok opgetrokken, haar slipje al uit — god, ze was nat, haar lippen glanzend, klaar.

Ze liet zich langzaam op me zakken, haar ogen gesloten, haar lippen half open terwijl ik met mijn harde pik in haar gleed. Warm. Strak. Volkomen echt.

“Fuck, ja,” kreunde ze. “Dat is wat ik wilde voelen.”

Ze begon te bewegen, traag en diep, haar handen op mijn borst, haar haar losvallend om haar gezicht.

Elena zat naast me, haar hand tussen haar benen. Ze keek naar ons, haar adem snel. “Ik wil erbij. Laat me voelen.”

Chiara boog voorover, haar mond vond Elena’s. Ze kusten elkaar heftig, tongen die elkaar vonden terwijl Chiara bleef rijden. Elena kroop over me heen, haar borsten boven mijn gezicht. Ik greep haar heupen, trok haar omlaag tot haar natte kut mijn mond raakte.

Ik likte haar gulzig, mijn tong cirkelde over haar klit terwijl mijn pik diep in Chiara gleed. Elena kreunde luid, haar vingers in mijn haar.

“Fuck, ja… ja… lik me zoals je naar me keek… geilerd…”

Chiara’s bewegingen werden wilder. “Ik voel hem trillen in me, El… hij houdt het niet lang meer…”

“Dan laten we hem niet loskomen tot wij dat willen,” gromde Elena. “Hou hem vast.”

Ze kuste me, nat van zichzelf, haar smaak op mijn tong. Mijn lijf stond in brand. Chiara’s spieren trokken samen om me heen. Elena wreef over haar eigen clit terwijl ze tegen mijn gezicht bewoog, haar heupen strak in mijn greep.

“Kom in me,” fluisterde Chiara opeens, haar stem rauw. “Kom diep, hard. Laat me voelen hoe vol je me spuit.”

Ik hield het niet meer. Mijn heupen hamerden omhoog, diep in haar. Mijn orgasme barstte los — een golf die me overnam, alles verzengend. Chiara kreunde hard, haar lijf trillend, haar nagels diep in mijn schouders.

Elena volgde, haar kreunen kort en schokkend, haar lichaam golvend boven me terwijl ik haar vastgreep en doorging met likken tot ook zij schokte, zuchtte, klaarkwam en losliet.

De stilte daarna was gevuld met adem, hartslagen, huid op huid.

Chiara lag op mijn borst, hijgend. Elena tegen mijn zij, haar hand op mijn buik. Hun lichamen warm, glanzend van zweet en bevrediging.

Niemand zei iets. Geen excuses. Geen vragen. Alleen dat gevoel — alsof de nacht ons iets had gegeven wat we nooit echt konden uitleggen.

Buiten kleurde de hemel langzaam roze. Parijs was dichtbij.

Chiara streelde over mijn borst, fluisterde zonder op te kijken: “We boeken een retourtje, dat weet je, toch?”

Ik glimlachte, mijn handen op hun huid, hun ademhaling tegen me aan. “Zeg me alleen wanneer.”

Chiara zat op haar knieën naast me, half aangekleed, haar rok scheef, haar haar wild. Ze keek me aan met die ondeugende blik die ik intussen herkende — speels, hongerig, gevaarlijk.

“Elena,” zei ze zonder weg te kijken, “hij denkt vast dat dit het was.”

Elena stond bij het raam, haar blouse open, haar borsten nog naakt onder het dunne linnen. Ze draaide zich traag om, een klein lachje om haar lippen. “Dat zou zonde zijn.”

Ze liep naar me toe, hurkte neer, haar lippen vonden de mijne in een langzame kus. Haar tong was zacht, zoet, en net toen ik dacht dat ze zich zou terugtrekken, beet ze zacht in mijn onderlip.

“Ik wil dat je nog de hele dag aan ons denkt,” fluisterde ze. “Dat je je pik voelt kloppen in je broek elke keer als je je ogen sluit.”

Chiara ging achter me zitten, haar armen om mijn middel, haar mond vlakbij mijn oor. “En dat je ’s avonds aan ons denkt als je aan heerlijke dikke pik rukt. Langzaam. Dat je fluistert dat je terug wil in coupé 12.”

Elena’s hand gleed over mijn pik — ik was alweer half hard, ondanks de vermoeidheid, ondanks het naderende afscheid.

“Zie je?” grijnsde Chiara. “Hij is verslaafd.”

Ik gromde zacht. “Jullie zijn fucking gevaarlijk.”

“En onweerstaanbaar,” zei Elena.

Ze liet haar hand nog één keer stevig over mijn pik glijden, precies genoeg om me te laten zuchten, maar net niet genoeg om echt verder te gaan. “Niet nu. Niet hier. Laat die honger maar lekker in je buik knagen.”

Chiara kuste mijn hals. “Laat hem lekker druipen van verlangen op dat perron.”

Toen stonden ze op — traag, uitdagend, zich aankledend alsof ik niet keek, terwijl elke beweging juist bedoeld leek om me te laten kijken.

Op het perron, tussen de mensenmassa, draaide Elena zich nog één keer om. Ze liep naar me toe, heel dichtbij.

“Ik wil dat je ons zoekt,” fluisterde ze, haar lippen bijna op de mijne. “Misschien zijn we volgende maand weer in wagon 7. Compartiment 12.”

Chiara haakte haar arm in die van Elena, maar haar blik bleef op mij. “Misschien.”

Ze liepen weg, hun heupen wiegend, hun silhouetten versmolten met de ochtenddrukte.