Roodkapje

Luister?

Op de jaarlijkse teamdag, die in juni door de sportclub wordt georganiseerd, is dit jaar het spel vossenjacht bedacht.

De spelregels zijn om zoveel mogelijk vossen in het bos op te sporen. Je vangt een vos door hem met je hand op de schouder aan te tikken. Elke vos is 1 munt waard, die je van de vos krijgt. Roodkapje is de enige persoon in het spel die veel meer waard is.

Als je Roodkapje bij het startpunt kunt afleveren, win je het spel.

Maar pas op! Als de boze wolf je te pakken krijgt, en je hebt Roodkapje al gevangen, kun je haar aan de wolf geven om je punten te redden. Anders ben je al je punten kwijt.

In dit bosgebied speel je het spel individueel. Je bent op zoek naar vossen die verkleed als (dier, mens, robot of fantasiewezen) in het donkere bos lopen.

Het spel begint klokslag 12 uur ’s nachts en duurt 7 uur. Als je de jachthoorn hoort afgaan, betekent dit het einde van het spel.

Het spel wordt gehouden bij de Drunense Duinen, een gebied van bijna 4.000 hectare. Het is niet de bedoeling om in het zandoppervlak van de duinen te zoeken, alleen in het bos zelf.

Roodkapje wordt nagespeeld door Carola en de boze wolf door Mariska, twee dames uit Brabant van rond de 40 jaar, en vriendinnen van elkaar.

Beide dames maken zich thuis klaar om vanavond hun personages te spelen. Carola besluit om, vanwege het snikhete weer, iets luchtigers aan te trekken: een rode rok, met daaronder een witte fishnet panty, een rood T-shirt en een rode zakdoek op haar hoofd. Mariska daarentegen heeft een doodnormaal wolfpak aan.

Tijdens de autorit discussiëren Carola en Mariska over Carola’s kleding, die er een beetje te sexy uitziet voor vanavond. Het lijkt nu een beetje op een “hoerig” type, zo in haar witte fishnet panty.

“Zo zo, Carola, ga je vanavond als prostituee werken?”, krijgt Carola te horen als ze bij Mariska in de auto stapt. “Nou bedankt, Mariska, fijn om te weten, dus jij vindt dat ik een hoer ben?” “Nee,” zegt Mariska, “alleen je ziet eruit als een hoer in die kleding. Heb je de instructies van vanavond niet doorgenomen, die via de mail zijn gestuurd?” “Nee,” zegt Carola, “dat wilde ik in de auto nog doen. Vanavond komt namelijk het hele mannenelftal, compleet met staf en trainers, om het spel in het bos te spelen,” zegt Mariska. “Als ik jou zo zou aantreffen in die kleding, had ik je als man ter plekke geneukt in het donkere bos,” zegt Mariska.

“Nou,” zegt Carola, “ze vinden me toch nooit, terwijl ik vlak bij het startpunt zit te wachten. Als het spel twee uurtjes bezig is en wij pas meedoen, kies ik ervoor om 100 meter van het startpunt op een boomstronk te gaan zitten. Er is nooit iemand die zal bedenken om bij het startpunt te gaan kijken, pas nadat de jachthoorn is afgegaan.” “Oh, daarom,” zegt Mariska, “kan er nooit iemand Roodkapje aan mij geven als ik ze vang. Dat denk ik,” zegt Carola, “ik zal het een beetje moeilijk maken en de hele nacht door het bos lopen.”

“Nou,” zegt Mariska, “en ik maar de hele tijd anderhalf kilometer van het startpunt het bos in lopen, op een stuk dat 300 meter breed is, daar steeds van de ene kant naar de andere kant.” “Wat zegt de organisatie ervan, Carola, dat jij daar op de boomstronk gaat zitten?” “Niks,” zegt ze, “zij weten ook niet waar ik ben. Dat ik het bosgebied in ga, weten ze wel. Daarom vinden ze het ook prima dat niemand mij ooit heeft weten te pakken. Bij de organisatie sluiten ze daar onder elkaar weddenschappen voor af.”

“Daar weet ik helemaal niks van,” zegt Mariska. “Hoe weet jij dat eigenlijk, Carola?” “Pas nadat zij mij gevraagd hebben voor een weddenschap, door de heren van de organisatie.” “Welke weddenschap heb jij het over, Carola?” “Nou, dat zij mij niet kunnen vinden. Als ik het een jaar volhoud dat ik niet gevonden word, dan win ik er 20.000 euro mee, Mariska.”

“Dat is wel uit de hand gelopen,” zegt Carola, “na elke keer is de inzet verhoogd, door te wedden. Elke keer als ze ervoor spelen, gaat er 200 euro in de pot. De helft van de daginzet krijg ik altijd al gelijk mee. Nu kan ik de pot helemaal gaan winnen, als ik het een jaar vol wist te houden. Wie het eerder zal winnen, krijgt de inzet van de pot en hij mag met mij mee naar een hotel om daar de hele nacht samen met mij op een hotelkamer te verblijven.”

“Tot vandaag heb ik geluk gehad. Vorige week is mij gevraagd om nog een weddenschap aan te gaan, om 15.000 euro mee te winnen. Als er iemand van het mannenelftal mij zal kunnen vinden, dan zal het hele elftal mij hier ter plekke nemen.”

“Hallo Mariska, dat is toch niet normaal, Carola! Maar oh, dáárom heb je die kleren aangetrokken vandaag, Carola. Dat klopt, voor deze ene keer hebben ze speciaal vanuit het elftal het verzoek aan mij gevraagd of ik me een beetje ordinair wil aankleden en extra kleding meeneem. Er zal zeker niets meer van overblijven, als ze me vinden, zal het hele team eerst mijn kleding en dan van mijn lijf af kapot gaan trekken.

Jij bent helemaal gek geworden, Carola! Stel dat ze je toch gaan vinden, gaan ze je allemaal achter elkaar neuken. Heb je het daarvoor over, Carola? Eigenlijk niet, maar ze vinden me toch nooit, anders was ik al wel eerder gevonden. Zelfs jij weet niet waar ik ben. Afijn, ik zelf zal het niet leuk gaan ervaren als het hele elftal mij straks toch gaat vinden, plus daarbij hebben alle leden uit de organisatie al geld ingezet, wat betekent dat ik met elk lid ook naar het hotel moet.