Stiekem vingeren in de Flixbus naar Berlijn

Luister?

De nacht had het asfalt opgeslokt in een warme, duistere deken toen Emma haar plek uitkoos in de halflege Flixbus naar Berlijn. Ze liet zich diep in de zachte stoel zakken, haar lange benen nonchalant uitgestrekt. Haar blonde haren glansden in het flauwe licht, haar ogen half gesloten. De rit was lang. Haar lijf was moe, maar haar hoofd stond nog aan. Onrustig. Gekieteld door iets onder de huid dat ze zelf nog niet kon plaatsen.

Haar bh stak irritant in haar zij. Ze trok haar shirt wat omhoog en wurmde haar armen naar achteren. Met een korte beweging klikte ze de sluiting los, trok het ding onder haar kleding vandaan. De verlichting in de bus was zwak. Niemand keek. En eerlijk — ze gaf er even geen fuck om. Haar tepels spanden zich onder het dunne shirt, de stof streelde haar blote huid bij elke beweging.

Ze voelde zich brutaal. Vrij. En verdomme, ze werd er nat van.

De bus stopte in Hannover. De deuren zoemden open. Een paar nieuwe passagiers stapten in, loom en slaperig. Eén van hen trok meteen haar aandacht.

Katarina.

Lang donker haar, een zwarte trui die haar volle borsten bijna uit hun vorm liet barsten, en een jeans die haar kont deed bewegen alsof ze wist dat iemand keek. Hun blikken kruisten — en bleven hangen. Katarina’s ogen waren helderblauw, koel, doordringend. Verdomd sexy.

Ze liep recht op Emma af.

“Hallo,” zei ze met een zwoele Duitse tongval. “Ich bin Katarina.”
Haar stem was laag, beheerst, alsof ze precies wist wat ze deed.

“Emma,” antwoordde ze, haar stem een halve ademhaling.

Katarina plofte naast haar neer. Hun armen raakten elkaar. Haar huid was warm. Hun knieën schuurden, net iets te toevallig.

Het gesprek begon onschuldig — reizen, steden, domme dingen die ze ooit gedaan hadden. Maar tussen de woorden door zat iets anders. Iets wat gloeide. Hun blikken, hun pauzes, de manier waarop Katarina’s hand soms nét iets te lang op haar been rustte.

De bus gleed verder door de nacht. De lichten werden gedimd. Rond hen in de bus sliep iedereen, afgedekt met dekens of tegen ramen gedrukt.

Katarina boog zich plots naar haar toe, haar lippen rakelings langs Emma’s oor.

“Je ziet eruit alsof je zin hebt in iets anders dan deze kutbusrit.”

Emma lachte zacht, schor. “Misschien wacht ik gewoon tot iemand met mijn kutje speelt.”

Katarina’s hand gleed over haar dij. “Serieus?”
Haar vingers drukten iets steviger.
“Zo geil ben je?”

Emma knikte. “Mijn slipje is al nat sinds je naast me kwam zitten.”

Katarina gromde zacht. “Laat me voelen.”

Zonder aarzeling schoof ze haar hand omhoog, over Emma’s blote dij, tot haar vingertoppen de rand van haar korte broekje vonden. Ze keek haar strak aan. “Durf je dit echt? In deze bus, met al die mensen?”

Emma hapte naar adem. “Als je stopt, word ik gek.”

Katarina lachte kort. “Vuile slet.”

Haar hand gleed onder de stof, vingers warm en doelgericht. Ze voelde het direct — de natte, zinderende hitte. Haar vingers gleden door de vochtige plooien.

“Jezus… je bent drijfnat. Zit je hier gewoon geil te wezen tussen slapende mensen?”

Emma beet op haar lip. Haar adem stokte toen Katarina een vinger in haar duwde, langzaam, dan weer terugtrok en opnieuw binnen gleed — dieper.

“Harder…” fluisterde ze. “Ik wil je voelen, diep.”

Katarina voegde een tweede vinger toe. “Geen geluid maken, sst… stil, hoor je me?”

Emma knikte. Haar hele lichaam spande zich aan. Haar hand greep de leuning vast alsof ze zich moest vasthouden aan de realiteit. Katarina vingerde haar langzaam, intens, met rotzakprecisie. De ritmische beweging was puur marteling.

“Voel hoe je kut zuigt om m’n vingers… je kreunt bijna.”

“Hou op…” fluisterde Emma, haar stem gebroken. “Als je zo doorgaat…”

“Dan laat je het gewoon gebeuren. Kom op mijn hand, meisje.”

Emma’s hele lijf spande zich. Haar heupen begonnen tegen Katarina’s pols te beuken, haar ademhaling was gejaagd en onregelmatig. Ze begroef haar gezicht in Katarina’s nek terwijl haar orgasme door haar heen knalde — een siddering, een gecontroleerde explosie. Geen geluid. Alleen een rauwe, gesmoorde grom die stikte in haar keel.

Toen het wegzakte, voelde ze de vingers zich langzaam terugtrekken. Ze zag hoe Katarina ze langzaam naar haar lippen bracht, en haar eigen sap proefde.
“Je smaakt lekker stout,” fluisterde ze.

Emma keek haar aan, nog nahijgend. “Nu jij. Open je broek.”

Emma’s hand gleed traag over Katarina’s buik, onder de trui, haar vingers vonden de rand van een kanten bh. Ze streelde haar borsten, kneep zacht in een tepel die al keihard stond. Katarina beet op haar lip.

“Sst,” fluisterde Emma, “stilzitten. Geen geluid.”

Ze boog voorover, trok de trui iets omlaag, zoog haar tepel tussen haar lippen en likte eromheen. Katarina beet op haar vinger om niet te kreunen. Haar lijf trilde.

“Jezus…”
Emma’s andere hand was inmiddels afgedaald. Ze wurmde hem in Katarina’s broek en slipje — warm, nat, glad.

“Wat ben jij ook nat…”
Haar vingers vonden de juiste plek en begonnen te bewegen. Harder dan bij zichzelf. Gedurfd. Katarina’s benen begonnen te trillen.

“Jezus… ja… blijf zo doorgaan,” fluisterde ze hees.

Emma bleef ritmisch doorgaan. “Laat me voelen hoe je komt. Kom voor me. Stil.”

Katarina’s hele lijf kromde zich, haar adem stokte. En toen kwam ze — wild, maar gecontroleerd, haar nagels in Emma’s arm, haar kaken op elkaar geklemd. Alles schokte, haar kut samentrok om Emma’s vingers alsof ze haar binnenhield.

Langzaam liet Emma haar los. Katarina keek haar aan, met verwilderde ogen.

“Wat de fuck was dat?”

Emma grijnsde. “De beste busrit van je leven.”

Langzaam schoof de bus Berlijn binnen. De eerste lichtstralen van de ochtend vielen door de ramen. Passagiers begonnen te bewegen. Kussens werden opgeschud, nekken gekraakt.

Niemand had iets gezien.
Niemand had iets gehoord.
Maar zij twee… wisten alles.