Volledige Overgave aan Meester D

Luister?

De stilte in de kamer was geladen, alsof zelfs de lucht wist wat er ging gebeuren. Mike stond op zijn knieën, naakt, trillend van spanning maar vol vertrouwen. Meester D liep kalm om hem heen, een bundel touw in zijn hand. De rituelen waren vertrouwd, maar nooit voorspelbaar. Vandaag zou Mike voelen wat het betekende om bezit te zijn. Met rustige, doordachte bewegingen bracht Meester D zijn armen naar achter. Het ruwe touw gleed langs zijn huid, strak trekkend terwijl zijn polsen gekruist en vastgebonden werden. De bindingen trokken zijn schouders iets naar achter — een houding die kwetsbaarheid accentueerde. Elke knoop werd zorgvuldig gelegd, stevig en onontkoombaar. Daarna volgden zijn benen. Meester D lag hem op de grond en boog Mikes knieën, bracht zijn enkels naar zijn dijen en bond hem in een diepe frogtie. Zijn lichaam was volledig gepresenteerd, open, weerloos. Mike ademde zwaar, de spanning zich opbouwend terwijl hij de controle volledig losliet.

Meester D nam zijn tijd. Hij streek met zijn vingers over Mikes borst, raakte zachtjes zijn tepels aan — eerst licht, dan steeds intenser. Mike kreunde hier door.
Meester D keek neer op Mike, die geknield zat, zijn lichaam strak gebonden en volledig gepresenteerd. De frogtie hield zijn benen wijd open, zijn armen stevig op de rug vastgebonden — hulpeloos, zoals Meester D hem het liefst zag.
Met een hand onder zijn kin tilde Meester D zijn hoofd langzaam naar boven, hij zag niks alleen zijn mond was open. Langzaam maakte Meester D zijn broek los, zonder haast, wetend dat elke seconde het verlangen aanwakkerde. Toen hij zich volledig had ontbloot, bracht hij zijn hand naar Mikes hoofd en trok zijn hoofd dichterbij. Niet ruw — maar vastberaden. Dit was geen verzoek. Dit was een opdracht.
Mike opende zijn mond, volgzaam, met overgave. Meester D leidde zichzelf tussen zijn lippen, zijn grip stevig in Mikes haar, zijn bewegingen ritmisch maar beheerst begon hij hem te pijpen. Hij bepaalde het tempo. Hij bepaalde de diepte. Mike was slechts het verlengde van zijn wil.
Elke beweging was een bevestiging van hiërarchie. Mike kon niets anders dan zich overgeven, zijn keel openen, zijn ademhaling afstemmen op Meesters ritme. Hij voelde de controle.
Meester D liet hem niet ontsnappen, hield zijn hoofd op zijn plek, en fluisterde laag: “Goed zo. Zo wil ik je.”
Mike trilde, niet van angst, maar van pure overgave. Hij wist: dit was zijn plek. Zijn taak. Zijn glorie.
Meester D’s ademhaling werd zwaarder. Hij hield Mikes hoofd stevig vast, terwijl hij zijn heupen iets dieper bewoog. Het geluid van natte ademhaling, gekreun en gecontroleerde bewegingen vulde de kamer. Mike gaf zich volledig, zijn mond wijd open, zijn keel ontspannen en zijn geest leeg en diep gevuld met zijn meester zijn penis niets anders dan het dienen van zijn Meester.
Meester D keek neer, zijn blik hard maar tevreden. Zijn bezit was precies waar hij moest zijn: vastgebonden, onderdanig, stil. Geen weerstand, geen twijfel. Alleen overgave.
“Blijf zo,” beval hij, zijn stem nu rauw en dwingend.
Mike knikte lichtjes, zo goed hij kon, met Meester diep in zijn mond. Hij voelde de spanning toenemen. De kleine stuiptrekkingen in de heupen, de verandering in ademhaling van zijn Meester D het moment was daar.
Met een lage, onderdrukte grom kwam Meester D tot zijn hoogtepunt. Hij hield Mikes hoofd op zijn plek, volledig vast, zijn lichaam gespannen van de ontlading. Mike slikte gehoorzaam, zonder een geluid te maken, zijn tong stil, zijn lichaam strak in de touwen die hem aan de vloer bond.
Toen het voorbij was, bleef Meester D even roerloos zitten op zijn knieën. Zijn hand nog steeds op mikes hoofd zijn adem nog onregelmatig. Hij keek neer, niet als een man die net genot had ervaren maar als een meester die zijn bezit had geclaimd.
Langzaam haalde hij zich terug, een duim onder Mikes kin om zijn gezicht opnieuw omhoog te tillen.
“Goed gedaan,” zei hij zacht, maar met dat diepe gezag dat geen twijfel duldde.
Mike voelde een warme gloed door zich heen trekken. Niet alleen van wat hij had gedaan, maar van het feit dat hij het goed had gedaan. Dat hij had gediend — en aan alle verwachtingen had voldaan.
Hij was leeg. En vol. Tegelijk.