Geven en krijgen

Luister?

UPDATE: Om een onbekende reden word ik bloedgeil wakker. Een verfrissende douche voorkomt niet dat mijn slip steeds vochtig wordt door het schuren over mijn schaamlippen. Mijn tepels priemen als twee steigerende paarden vooruit. Nu een bh aantrekken zou een kwelling zijn en eindigen in een intense zelfbevredigingssessie waar ik nu geen tijd voor heb. Dus trek ik een luchtige blouse van fijne stof aan, die mijn tepels telkens zachtjes prikkelt wanneer ik beweeg. Net genoeg om ervan te genieten zonder direct tot actie over te hoeven gaan. Je kunt er een beetje doorheen kijken, maar ik heb geen tijd meer om een andere blouse te zoeken, en deze past bovendien perfect bij mijn leren rokje. Vlug nog wat parfum, mijn hakken aan, en dan rennen om de bus te halen.

Mijn borsten wiebelen heerlijk los in mijn blouse terwijl ik naar het bushokje op de hoek spurt. Mijn slipje is al lekker nat door al die lichamelijke prikkelingen. Bij elke stap span ik mijn bekkenbodemspieren aan, zodat rennen niet alleen nodig is om de bus te halen, maar ook zorgt voor heerlijke vaginale wrijving. Had ik maar meer tijd gehad, dan had ik snel nog een buttplug ingedaan! Misschien ligt er nog een op mijn werk… Ik hoor de bus achter me aankomen en zet wat extra kracht om net op tijd bij het bushokje te komen. De bus vertraagt een beetje, en ik kan al raden waarom. Waarschijnlijk is het Pieter die rijdt – hij kan zijn ogen nooit van mijn billen afhouden.

Ik zie Tom al staan bij het bushokje. Hij kijkt op en er verschijnt een glans van verlangen in zijn ogen. Hij geniet duidelijk van mijn inspanningen. De gedachte dat twee mannen hier zichtbaar van me genieten terwijl ik fysiek mijn best doe, helpt mijn harde tepels niet om te ontspannen. Ze priemen, indien mogelijk, nog harder door mijn blouse, en ik moet me concentreren om door te lopen en mijn kloppende, warme vagina te negeren. Wanneer ik aankom, geeft Tom me een brede knipoog en fluistert achter me: “Als ik geen politicus was, had ik je hier en nu genomen!” Ik draai mijn heupen lichtjes zodat mijn warme kont net langs zijn kruis strijkt, waar een duidelijke erectie verborgen zit. Ik geef hem een knipoog en zeg: “Lang leve de politiek.” Het effect is precies zoals ik hoopte; Tom lacht ondeugend naar me terug met ogen vol verlangen, en ik weet al dat ik straks een boze e-mail van zijn secretaresse kan verwachten vol verwijten.

Alsof ik er iets aan kan doen dat hij haar dezelfde kleding koopt als die ik draag (volgens haar, hoewel ze me nog maar een paar keer gezien heeft), haar elke ochtend na onze busrit hard neemt zodra hij thuiskomt, haar onder zijn bureau vastbindt en laat pijpen wanneer hij daar zin in heeft. Mijn laatste reactie op haar berichten was kort en duidelijk: “Zoek een andere baan of stop met klagen en begin te behagen.” Tom, onze rode rakker, hij weet wat hij wil!

Pieter glimlacht breed wanneer ik mijn buskaartje laat zien. Net achter hem is er nog een plek vrij. Perfect, zo ziet niemand hoe opgewonden ik ben. De bus raakt voller naarmate we dichter bij de stad komen. Ik kijk rustig naar buiten en probeer me mentaal voor te bereiden op de meeting die zo plaatsvindt in het Radisson. Ik mag geen fouten maken als ik kans wil maken op dat bureau met een prachtig uitzicht over de stad. Deze klant binnenhalen is essentieel, zegt Jean Luc, en dat is aan mij! En dan nog een Maserati erbij, een mooie promotie. Jean Luc snapt niet waarom ik per se die Maserati bij de deal wilde hebben. “Je hebt al twee Porsches, een 911 turbo en een Cayenne, een Viper, een opgevoerde VW-bus en een uitgebouwde VW-Kever! EN je neemt ALTIJD de bus!?” is zijn standaardreactie. Dan knipoog ik geheimzinnig naar hem, en hij bloost altijd, waarna hij snel over iets anders begint. Jean Luc is een toffe kerel! Hij fantaseert vast over me, maar hij is een echte gentleman die veel van zijn vrouw houdt. Hij is een zeldzaamheid in de kringen waarin ik dagelijks verkeer.

Terwijl mijn clitoris zachtjes klopt tussen mijn benen, overloop ik mijn strategieën. De bus stopt, en Pieter kucht even om mijn gedachten terug te brengen. Het lukt niet meteen, dus draait hij zich om en tikt tegen mijn been. Oh ja, ik schrik op uit mijn overpeinzingen, spring uit mijn stoel en stap uit de bus, terwijl ik Pieter in het voorbijgaan toefluister: “Morgenavond, bereid je voor om je leven in mijn handen te leggen.” Er trekt een blos over zijn wangen, maar alleen ik zie dat.

Nog een stukje lopen; een heerlijk briesje speelt rond me en in mijn blouse, en voor me doemt het Radisson al op. Ik voel de adrenaline door mijn aderen stromen. Door de draaideur en op weg naar de lift. De vergaderzaal bevindt zich op de tweede verdieping, en ik twijfel even tussen de trap en de lift. De liftdeuren gaan net open, dus stap ik in. Ik zie de deuren in de spiegels sluiten en wil net op de knop voor de tweede verdieping drukken wanneer een stevige hand tussen de deuren schuift en ze weer opent. Een gespierde reus met een heerlijk luchtje en zo’n ‘maffia-bril’ op stapt binnen. Terwijl de deuren sluiten, drukt hij op de knop voor de zeventiende verdieping, draait zich om, legt vliegensvlug zijn grote hand over mijn mond en trekt me tegen zich aan…