Honing (18) – Rosé

Luister?

Beatrice speelde cello, op piano begeleid door haar moeder.  Ze klemde het gewelfde instrument tussen haar slanke dijen, streek met haar rechterhand de strijkstok en haar linkerhand gleed over de hals.  Met ogen toe ontlokte ze een diepe mannelijke warme stem aan het instrument, alsof ze met hem in dialoog was.  Storm was geroerd.   Gabriel Fauré. Beatrice, hoewel hier en daar struikelend, bracht het met een doorleefdheid die hem beroerde.

Ze hadden hem perfect geëntertaind, moeder en dochter.  Met de hulp van de inwonende kokkin en haar dochter had Alix hem uit het vuistje een sterrenmaaltijd bereid.  Ze had haar dochter ook gevraagd hem de logeerkamer te tonen voor het geval hij niet meer weg zou geraken.  Wat hij vruchteloos had afgewimpeld.  Zelfs het argument dat hij van daar te voet thuis zou geraken, ving bot.

En nu zat hij hier te genieten van dit onverwacht kleinoodje van cultuur.

Dan speelde Beatrice een stuk zonder begeleiding, een stukje waar nog werk aan was, ze had het nog niet helemaal onder de knie.

Alix kwam in de zetel naast Storm zitten, op beleefde afstand.

“Ze speelt echt goed, een natuurtalent,” fluisterde hij.

“Ze studeert binnenkort af aan het conservatorium. Ja, ze heeft zeker talent.”

“Dat heeft ze van haar moeder.”

“O, ik ben een dilettant, ik doe het om mijn gewrichten soepel te houden.  Jij hield toch ook van klassieke muziek, was dat niet zo, Storm?”

“Heb je goed onthouden Alix.  Mijn vader was concertpianist, ik heb niet zijn talent, enkel zijn smaak geërfd.  Ik geniet hiervan.”

Beatrice stopte.

Ze kwam bij haar moeder zitten.

“Als meneer Storm een doelwit is dan moet jij dat toch geweten hebben mama?”

“Bieke! Dat is confidentieel! En bovendien het is niet zo dat ik alle dossiers vanbuiten ken, laat staan volg.

Het is al laat.  Zou jij niet je bed opzoeken meisje? “

Beatrice gehoorzaamde terstond.

Toen ze weg was vervolgde Alix: “Een glaasje rosé, Storm?”

¨¨

Het was zeker al voorbij middernacht. Storm werd wakker van een lichte klik van de deurklink.  Hij hoorde de deur langzaam opengaan.  Een stem fluisterde “meneer Storm ik kom eens kijken of u het goed stelt.  Heeft u niets nodig?”

“O het ben jij Beatrice….   Nee hoor ik maak het best, ik heb niets nodig.”

“Echt niet?  Heeft u het niet koud? Zal ik u verwarmen?” En ze voegde de daad bij het woord en lichtte de donsdeken op en kroop er mee onder tegen Storm, helemaal naakt.

“Ok,” fluisterde Storm, “mag ik je dan vragen om stilletjes te liggen en me te laten voortslapen”

“Okee meneer Storm, wat is dat hier?  Ieps een arm!!  Mama! Wat doet u hier!?”

Alix was nu ook klaarwakker in het pikkedonker. “Hetzelfde als jij zeker?”

“Meneer Storm is mijn gast! U mag hem niet afpakken!”

“Lieve dochtertje, ik pak jouw meneer Storm niet af.  Wij liggen hier gewoon gezellig bij mekaar te slapen, nietwaar Storm?”

“Absoluut,” zei Storm

“Slapen? Helemaal bloot? Jullie hadden seks!”

“Bieke, zo heb ik je niet opgevoed.  Ten eerste je mag nooit jaloers zijn over een man.  Ze zijn het niet waard.  Sorry, Storm, neem dat niet persoonlijk.  Ten tweede, wij hadden geen seks. Juist hé, Storm?”

“Affirmatief.”

“Wij liggen hier echt voor de gezelligheid.  Als oude vrienden.  Om herinneringen op te halen.  En dan zijn we bij de tweede fles rosé ingedut.  Vriendschap is veel te kostbaar om om zeep te helpen door seks te hebben.“

Beatrice was toch wat ontgoocheld.  “Ik was hier ook niet om seks te hebben met mijn mees… met meneer Storm.  Ik wou echt waar zeker zijn dat hij alles had waar hij nood aan had.”

“Dus ook seks?”

”Ja natuurlijk, mocht dat zo zijn.  Meneer Storm is een hele echte man, die veel nood heeft aan seks. Ik voel dat.”

“Meneer Storm is een hele tedere man, die vriendschap boven alles stelt, en zeer goed weet dat seks slechts transiënte waarde heeft. Mensen die seks hebben, denken soms dat de ander daardoor hun bezit wordt.”

”Ik heb de laatste dagen mijn wekelijkse dosis gehad. En ruim overschreden,” voegde Storm er sec aan toe.

“Je mag gerust bij ons blijven liggen op voorwaarde dat je muisstil ligt, okee?“

“Okee mama.”