Kamer zeventien

Luister?

Als een gentleman had hij haar naar huis gebracht. De snelle kus en de vlugge knuffel zinderden nog in haar lichaam toen ze de sleutel in het slot stak. Toen ze die omdraaide, memoreerde ze de bijlage van de overeenkomst tussen hun drieën die ze die avond voor het eerst in de praktijk gebracht hadden: In overleg met haar echtgenoot kon hij haar tot twaalf uur in de nacht laten overwerken. In die tijd had hij de volledige beschikking over haar, zoals hij dat had tussen negen en vijf op de maandagen tot en met de donderdagen Slaperig hing ze haar jas op de kapstok. Om niemand wakker te maken, sloop ze de trap op.
Haar echtgenoot zat in bed een nachtfilm te kijken.
“Heb je gedaan wat ik je opgedragen had?” vroeg hij toen ze met de benen naast elkaar het bed in draaide.
“Het kostte wat moeite maar dat van de laatste keer zit het er nog in, Meester.”
“Ik ruik het al: je hebt het gedaan,” zei hij toen hij zijn neus tussen haar benen begroef en de beeldbuis met de afstandsbediening uit knipte.

+++++++

Ze had het rapport dat haar baas haar vijf voor vijf had opgedragen te maken, eerder af dan ze verwacht had. Ruim op tijd voor de deadline die hij gesteld had. Haar echtgenoot en kinderen waren er aan gewend dat ze langer moest werken en zouden niet opkijken als ze tegen middernacht thuis kwam. Dit keer was er genoeg tijd om zijn commentaar te verwerken. Hopend dat hij niet veel te zeiken had, drukte ze op ‘verzenden’. In de tijd dat ze naar het papieren vliegtuigje staarde, besloot ze hem te verrassen voordat hij de kans had om haar voor zijn commentaar bij hem laten komen.
Elke keer dat ze onaangekondigd zijn kamer was binnen gegaan, had ze een blik over zijn schouder naar zijn scherm geworpen. Daar mocht ze eigenlijk niet ongevraagd komen, maar soms bezocht ze hem in de hoop dat een zoen en een beker koffie hem in een goede bui zouden brengen. Meestal was die koffie koud geworden als dat op een reprimande of zelfs een bestraffing was uitgelopen. Dan had ze de aandacht gekregen waar ze naar op zoek was. Andere keren had hij haar gepijnigd door haar direct, met koffie en zonder zoen, naar haar kamer terug te sturen. De keren dat ze huilend op het toilet had gezeten waren niet meer op de vingers van een hand te tellen. Harder kon hij haar niet treffen.
Telkens had hij snel zijn browser gesloten. Dit keer niet snel genoeg. In de slechts door het licht van een bureaulamp en het beeldscherm verlichte kamer herkende ze aan de kleuren de erotische site die hij bezocht had. Die site kende ze goed: thuis keek ze naar films van medewerkers die gebruikt werden door hun baas en fantaseerde ze dat ze de ster in zulke scenes was.

Ze waren op een bewaker na alleen in het kantoorgebouw. De andere medewerkers waren naar huis en de laatste schoonmaakster had het pand verlaten. Met haar hakjes in de hand sloop ze naar kamer zeventien. Misschien zou hij haar geven wat ze zocht. De deur piepte niet toen ze hem voorzichtig opende. Door de plotselinge tocht schrok hij op van de dingen waarmee hij bezig was en stopte snel zijn joystick weg. De klik van het slot echode luider door de stilte van de avond dan ze verwacht had.
“Doe geen moeite, Meneer,” zei ze toen ze hem de gulp van zijn pak zag dichtritsen.
Met een ondeugende lach op haar gezicht zipte ze hem weer open. Ze ging voor hem staan en gooide haar tanga bij haar overhemd en rok naast de paperassen op tafel. Alleen haar zwarte kousen had ze nog aan. De verbaasde man keek hoe ze haar schoenen weer aantrok, de papieren opzij en zijn toetsenbord verder zijn bureau op schoof. Ze zette haar handen op het bureau en ging er over hangen om hem het zachte vlees van haar welgevormde billen aan te bieden.

“Wat is je getrouwde pruim heerlijk sappig,” zei hij het vocht er uit knijpend. “Zacht als rijp zomerfruit. Je echtgenoot boft.”
“U ook, Meneer.”
“Ik heb het inderdaad getroffen met zo’n medewerkster als jij.”
De droge klap weerkaatste in de schaars verlichte kamer tot het geluid door het raam naar buiten ging. Even was ze bang dat het op straat te horen of te zien was. Bang dat een toevallige passant zou begrijpen wat in het vage licht gebeurde. Zijn neus in de spleet tussen haar vlezige billen duwend, snoof hij haar geur op. Haar heupen werden door hem beetgepakt en zij werd op zijn schoot getrokken.
“Mijn getrouwde pik gaat in je kantoorgleuf. Wat zeg je dan?
“Steek Uw getrouwde pik in mijn kantoorgleuf, Meneer. Alstublieft.”
Zijn hardheid klopte al groeiend op de poort van haar donkere speelkamer tot hij daar binnen gelaten werd. Ze schitterden in hun eigen erotische scenes. Het klinkt als een cliché: het werd laat die avond.

+++++++

Aan het eind van de avond zei ze: “Het rapport, Meneer.”
“Bijna vergeten. Het zal wel goed zijn.”
Dat had ze nog nooit gehoord; meestal was het op een bestraffing uitgelopen.
“Ik kom je morgenochtend om half tien ophalen,” zei hij toen ze haar kleren tussen de papieren vandaan pakte.
“Kan mijn auto hier blijven staan, Meneer?
“Ze zullen denken dat je vroeg begonnen bent. En als ze je uit mijn auto zien stappen, vertel ik dat je mij geholpen hebt bij de vergadering over het nieuwe project.”