Mijn huisgenoot een Geest (6) – Slot

Luister?

Halverwege de ochtend kwam ik weer bij en mijn hoofd bonkte van de hoofdpijn. Langzaam stond ik op en kleedde mij aan. Nu wilde ik niet naakt lopen maar in een spijkerbroek en slobbertrui.

In het hele huis was het stil alleen de klok tikte en gaf aan dat het al tegen de middag liep. Ik liep naar de voordeur uit gewoonte en deed zonder moeite de deur open en zoog de frisse buitenlucht in. Snel pakte ik mijn jas en schoenen en sloot de deur om een stevige wandeling door het bos te gaan maken. Na een uur kwam ik weer thuis en stak de sleutel in het slot maar de deur stond los.

Verbaasd sloot ik de deur en liep ik naar de kamer maar daar was het stil op het gepruttel van de koffie die opgeschonken werd. De warme stem van de geest riep mij een goedemorgen toe met de vraag hoe de wandeling was geweest. Ik stond verbaasd over deze ommekeer en ik ging op de bank zitten en vertelde dat het mij goed had gedaan en dat ik het jammer vond dat hij niet mee kon. Er werd een warme kop koffie voor mij neer gezet en mijn hoofd werd zachtjes aan mijn haar naar achter getrokken en ik voelde een warme kus in mijn nek en op mijn lippen. Voorzichtig beantwoordde ik zijn kus en voor ik het wist lagen wij op de bank te vrijen. Langzaam maar zeker kreeg ik warme gevoelens voor deze geest en dat vertelde ik hem waarop ik in zijn armen werd getrokken en hij mij zijn eeuwige trouw zweerde.

Gelijk daarna kwam zijn excuus over wat hij mij had aangedaan met de belofte dat hij mij zoiets nooit meer zou aandoen. En met een smekende stem vroeg hij mij weer zijn vrouw te worden. Ik streelde zijn gezicht en vertelde dat ik niet zijn vrouw zou worden daar hij een geest was, maar dat ik wel altijd voor hem klaar zou staan voor zijn lusten en liefde. Ik vertelde hem dat ik het leven met andere mensen en mijn werk nodig had om gelukkig te worden maar dat ik altijd terug naar dit huis zou komen om hier bij hem te zijn. Hij begreep wat ik bedoelde en nam er genoegen mee. Voor nu was de rust terug gekeerd.

Hoe het verder zou gaan met mij en deze geest wist ik niet maar de tijd zou het leren.